Daar waar Picture en Bodine echt aan de bakermat hebben gestaan van het onstaan van de Nederlandse hardrock-scene, daar heeft het uit Waalwijk afkomstige Vengeance vooral enorm bijgedragen aan de groei van die scene middels het uitbrengen van de nodige prachtige albums en het verzorgen van vele spraakmakende en uitstekende optredens. In 1983 wordt de band opgericht onder de naam Lynx, maar omdat er al een band met die naam bestaat wordt Vengeance als nieuwe bandnaam gekozen. Na de release van hun eerste demo in 1983 weet men zich al snel een uitstekende reputatie te verschaffen in het live-circuit en als tijdens één van de concerten Derk Joling van platenmaatschappij CBS aanwezig is, is hij dusdanig onder de indruk dat er een contract getekend wordt. Het gelijknamige debuutalbum ‘Vengeance’ verschijnt in 1984 en weet ondanks een matige produktie een erg goede indruk te maken. Met name nummers als ‘Prisoners Of The Night’, het ietwat commerciële ‘Tonight, Tonight’ en ‘Metal Days’ klinken erg sterk, maar eigenlijk is het hele debuutalbum gewoonweg een heerlijke hardrock-plaat geworden.

Een tweetal jaar na het debuut volgt dan het tweede album ‘We Have Ways To Make You Rock’, dat een enorme vooruitgang laat zien en horen. Het song materiaal is een stuk volwassener geworden en ook produktioneel gezien heeft men een enorme stap voorwaarts gezet, waardoor nummers zoals ‘Power Of The Rock’, ‘May Heaven Strike Me Down’ en ‘Only The Wind’ om er maar een paar te noemen uitstekend uit de verf komen en laten horen dat Vengeance klaar is voor het grote werk. Het gitaarwerk van Oscar Holleman en Arjen Lucassen is van internationale allure en ook zanger Leon Goewie blijkt bijna on-Nederlands goed te zijn. Het momentum dat de band heeft wordt optimaal benut en in 1987 wordt ‘Take It Or Leave It’ op de markt gebracht. Ook dit album laat Vengeance van zijn beste kant zien en met name nummers als ‘Rock ‘n’ Roll Shower’, ‘Take Me To The Limit’ en ‘Looks Of A Winners’ bewijzen dat het met de song-writing skills van de heren wel goed zit.

In 1989 ziet de vierde full-length studio-plaat ‘Arabia’ en levenslicht en ook hierop blijkt hoezeer Vengeance in staat is om uitstekende heavy metal nummers in elkaar te steken. Het met Oosterse invloeden doorspekte titelnummer ‘Arabia’, de schitterende ballad ‘If Loving You Is Wrong’ en ‘Cry Of The Sirens’ zijn wat mij betreft daar de beste voorbeelden van, maar ook op ‘Arabia’ is niet één nummer te ontdekken dat enigszins uit de toon valt. De band lijkt dan ook een gouden toekomst tegemoet te gaan, maar als in 1990 zanger en boegbeeld Leon Goewie uit de band gezet wordt blijkt dat toch een behoorlijke kink in de kabel te zijn, daar hij met zijn karakteristieke en krachtige stemgeluid voor een groot gedeelte bepalend is voor de typische Vengeance sound.

Als vervanger van Goewie wordt de van Hammerhead bekende zanger Ian Parry binnengehaald en met hem achter de microfoon wordt in 1994 ‘Last Of The Fallen Heroes’ uitgebracht, oorspronkelijk overigens alleen in Japan (dit album zou in 2000 als ‘Wings Of An Arrow’ ook buiten Japan verschijnen). Het materiaal op deze plaat is wat commerciëler van aard en de band ziet al snel in dat de keuze om Leon Goewie uit de band te zetten duidelijk niet de juiste was. Hij wordt weer in genade aangenomen en met hem wordt in 1997 het wederom uitstekende ‘Back From Flight 19’ op de markt gebracht, die zowel door de pers als de fans erg goed ontvangen wordt.

Anno 2019 is Vengeance nog steeds alive and kicking en men heeft in de periode tussen 1997 en nu nog een viertal studio-albums en een live-CD uitgebracht, maar die missen in alle eerlijkheid toch wel de magie van met name de eerste vier platen, die veruit superieur zijn aan alles wat er daarna is verschenen. Pseudonym Records heeft de eerste zes Vengeance albums nu opnieuw in omloop gebracht in de prachtig vormgegeven box-set ‘Power Of The Rock’ en daar maar liefst drie extra schijfjes aan bonus-materiaal aan toegevoegd. Dit bonus materiaal is echt enorm de moeite waard en zorgt er voor dat deze box-set echt een verrijking van de Vengeance catalogus is. Op niet mis te verstane wijze wordt duidelijk gemaakt hoe groot het belang van Vengeance is geweest voor de ontwikkeling van de Nederlandse scene in de tachtiger jaren. Als je deze periode in de vaderlandse metal scene ook maar enigszins een warm hart toedraagt is ‘Power To The Rock’ dan ook een release waar je gewoonweg niet omheen kunt.