Er was een tijd dat iedere serieuze muziekliefhebber opveerde bij kreten als ‘one, two, three, four!’, ‘Gabba gabba hey’ of ‘hey, ho, let’s go’. Het was een tijd dat je t-shirts met het beroemde logo van de band die hoort bij deze catchphrases niet bij de H&M kocht en het is intussen alweer zo lang geleden dat de band ermee ophield, na 22 jaar en 2263 optredens, dat alleen de oudere punk en hardrock fanaten nog weten wie de Ramones waren. Dat Joey, Johnny, Dee Dee en Tommy Ramone al geruime tijd deel uitmaken van de ‘Great Band in The Sky’ heeft zeker niet geholpen bij het levend houden van de herinnering aan de trendsettende muziek van deze punk-cartoonfiguren.

Maar toch, al hoor je de bedrieglijk simpele, zelden de kaap van de drie minuten passerende songs nog maar sporadisch en is de kans op het vinden van Ramones platen het grootst in de tweedehands bakken, de invloed is en blijft groot. Dat de Ramones niet alleen een inspiratie waren voor punk bands bewijst de nieuwste (dubbele) worp in de Redux serie van Magnetic Eye Records. Zoals intussen gebruikelijk, dit is al de negende aflevering, wordt een iconisch album in zijn geheel door een keur van artiesten gecoverd en is er een “best of” album met gecoverde hoogtepunten van de band in kwestie die niet op dat iconische album staan. Het zal – voor iedereen die ook maar iets weet van de Ramones – niet verbazen dat het titelloze debuutalbum uit 1976 is gekozen om te “reduxen”. Wat dan wel verbaast is wie organisator / curator Marc Urselli voor zijn karretje heeft weten te spannen. De veertien songs van “Ramones” zijn onder handen genomen door niet de minsten. Het begint al met Mondo Generator, de band van Nick Oliveri (Kyuss, Queens of the Stone Age) die een intense, maar aan het origineel getrouwe ‘Blitzkrieg Bop’ eruit knalt. Vervolgens wordt het een ware wie-is-wie van de al dan niet moderne metal en rock. Om het voor iedereen, inclusief hemzelf nog wat interessanter te maken heeft Urselli geprobeerd allerlei bijzondere samenwerkingen tot stand te brengen. U wilt namen? Hier zijn wat namen: Mortiis, Deathchant, Ufomammut (samen met Bent Saether van Motorpsycho), Napalm Death (met Thurston Moore, ex-Sonic Youth), GlerAkur (met de zangeres Andromeda Anarchia), Imperial Triumphant (met metal jazz combo Kilter) en oudjes als Arthur Brown (82 jaar intussen, maar still going strong) en Wayne Kramer van MC5 met één van zijn laatste activiteiten voor hij vorig jaar overleed. Buiten deze sterrenopstelling valt op dat er flink wat is bijgeklust. Waar het origineel met moeite de 29 minuten aantikt, is het nu na 46 minuten nog niet klaar. Dat krijg je als je doom, sludge en black metal artiesten loslaat op de twee tot drie akkoorden punkrock van de Ramones. Het tempo gaat omlaag, de distortion voluit en zo kan een song als ‘Chain Saw’ in de handen van de Italiaanse drone-doom grootmeesters Ufomammut uitgroeien tot een on-Ramones achtig epos van ruim zes minuten. Nee, dan Napalm Death met hun versie van het bekende ‘Now I wanna sniff some glue’. Die duurt net als het origineel ongeveer anderhalve minuut, maar is veranderd in een soort van proto grindcore, waardoor het nummer – zoals eigenlijk heel veel interpretaties op dit album – behoorlijk grimmig wordt. Ja, als deze redux tribute compilatie, of hoe je het ook moet noemen, iets aantoont is het wel dat onder de cartooneske punkrock een behoorlijk sinistere laag verborgen zit. Vriendinnen die met kettingzagen in stukken worden gehakt, prostitutie, kindermishandeling, nazi’s… het is geen wonder dat deze songs hier zijn veranderd in pure metal. ‘Hey, ho, let’s go’!

Op de begeleidende ‘best of’ compilatie gaat het eigenlijk net zo, zij het dat Marc Urselli hier minder grote namen heeft weten te strikken. Naast de absoluut legendarische Voivod en Ihsahn, en de Japanse noiserockers Zeni Geva zijn het vooral obscure, veelal Italiaanse artiesten zoals King Potenaz, Daniele Brusaschetto, Restless Spirit en Venamoris. Mij volstrekt onbekend, maar desalniettemin goed in staat om voor een lekker toetje te zorgen. En dat is geen wonder, want ook op de latere albums staat genoeg om uit te kiezen. ‘Teenage Lobotomy’, ‘I wanna be Sedated’, ‘I don’t care’… Ook hier is al dan niet bewust gekozen voor de duistere kant van met name Joey en Dee Dee (Johnny was vooral de gitarist van het stel en als ie al songs schreef waren de onderwerpen toch anders) en al is niet iedere cover even geslaagd, er zitten juweeltjes tussen. Voivod geeft hem flink van jetje in ‘Zero Zero Ufo’, daarbij geassisteerd door de als vanouds grommende en schmierende J.G. Thirlwell (de man achter Foetus, Trent Reznor bedankt hem nog elke dag als hij zijn bankrekening bekijkt) en zelfs het niemendalletje ‘Pet Cemetary’ – eveneens afkomstig van ‘Brain Drain’, het laatste album met Dee Dee –  krijgt voor het eerst pit met de brommende fuzz bas van Amy Tung Barrysmith. Het album sluit af met een hilarisch landerige versie van ‘I wanna be sedated’ door David J & Paul Wallfisch. Ik had nog nooit van de heren gehoord, maar hun versie van de song die als geen ander beschrijft hoe de Ramones, en dan met name Joey, zich aan het eind van hun carrière van optreden naar optreden sleepten. Een waardig besluit van een geslaagd eerbetoon aan een van de belangrijkste bands uit de rockgeschiedenis.

De volledige lijst:
Mondo Generator 01 Blitzkrieg Bop
Daniel Hjalmtysson and Mortiis 02 Beat on the Brat
Deathchant 03 Judy is a Punk
Boots Electric feat Wayne Kramer 04 I Wanna Be Your Boyfriend
Ufomammut feat Bent Saether 05 Chain Saw
Napalm Death and Thurston Moore 06 Now I Wanna Sniff Some Glue
GlerAkur feat Andromeda Anarchia 07 I Dont Wanna Go Down to the Basement
Imperial Triumphant and Kilter 08 Loudmouth
Zapato 3 feat Toxic Tito and Rudy La Scala 09 Havana Affair
Volume 10 Listen to My Heart
Altareth feat Vanderwolf 11 53rd and 3rd
Desert Roamers feat Alain Johannes, Dave Catching & John Stanier 12 Lets Dance
Arthur Brown and The Berserker BlothaR 13 I Dont Wanna Walk Around With You
Domkraft feat Ulf Cederlund, Justin Goins and Tommy Southard 14 Today Your Love, Tomorrow the World