Wat krijg je als je de heroïsche vikingmuziek van Amon Amarth mengt met de atmosfeer van Tyr en een vleugje van het muzikaal vernuft van Wintersun? Blijkbaar ligt het midden van deze Zweedse, Faeröer en Finse muzikanten in Duitsland, want dat is waar we de jonge band Vagrant treffen. Het debuut van de groep draagt de titel ‘The Rise Of Norn’ en bestaat uit 35 minuten pure veelbelovendheid.

De intro bestaat voornamelijk uit piano en synths over een rustgevend geluidje van op de kust slaande golven. Daarna slaat de rollende riff van ‘Blinded By Destiny’ uit de speakers die wel iets wegheeft van ‘In My Sword I Trust’ van Ensiferum en dat is een band die het hele nummer in het achterhoofd blijft hangen. Dat heeft niet in de laatste plaats te maken met de grunts van “Dragnier” die wel iets weg hebben van die van Petri Lindroos. Op ‘Deceptive Similarity’ komen de Wintersun invloeden wat duidelijker naar voren en hoor ik duidelijk de structuren van ‘Battle Against Time’ van die band. Natuurlijk is het te horen dat Vagrant niet het budget of de technische mogelijkheden heeft van Wintersun, maar het gevoel wat de muziek geeft is griezelig overeenkomstig, zou daar de songtitel naar verwijzen? Langste titel, langste nummer. ‘Darkness During The Reign Of A Black Sun’ klokt negen minuten en heeft een mooi atmosferisch intro. Ook hier weer een stevige Wintersun invloed vooral in het gitaarwerk van Stanley Robertson (ook bekend van Asenblut). Een schitterend interlude met rijke synths en een heerlijke solo maken dat je wil dat dit nummer nooit afgelopen is. ‘Spirit Of Valor’ neigt meer naar Amon Amarth met zijn heldhaftige tekst en simpele maar effectief opzwepende riff, al blijft de muziek een graad symfonischer. Afsluiter ‘Blood On A Crow’s Beak’ brengt de verschillende stijlen die we gehoord hebben nog een keer samen. Het harde Amon Amarth achtige in de tekst en de riffs in de coupletten, het mooie symfonische en slepende hieromhen gebouwd.

Een heel indrukwekkend debuut van deze Duitsers. Het leukste aan dit album is misschien nog wel dat alle nummers vrij veel van elkaar verschillen terwijl ze toch duidelijk een geheel vormen. We zitten nog niet aan het niveau van ‘Time I’ om maar wat te noemen, maar in deze band zit verdomde veel potentie!