Waar Vaal zich ophoudt ben ik niet te weten gekomen, zelfs niet met behulp van een bevriende Nederlandse collega, dus gaan we er maar vanuit dat de band anoniem wenst te blijven. Het enige wat vaststaat is dat de muzikant ‘Vaal’ ook bij Ravenzang speelt en zich al even laat bijstaan door Morden Demstervold (actief in Blood Tyrant, Demstervold, Orodruin en Haat) op basgitaar. Na een demo en een EP, kwam men in 2017 op de proppen met het debuut ‘Geesten Van De Verlorenen’, waarop men vooral een rauwe vorm van black metal speelde en nu is men terug met de opvolger ‘Visioen Van Het Verborgen Land’.

Een langgerekte sfeervolle intro, die ons meeneemt naar duistere kerkers in een vergeten land, opent de poorten naar ‘Verloren In Een Vreemde Droom’, een primitieve black metal song die onmiddellijk doet terug denken aan lang vervlogen tijden. Een simplistische gitaarriff doorklieft de bevroren lucht en wanneer die overgaat in een melancholisch tussenstuk, weet je zeker waar Vaal de mosterd heeft gehaald voor dit album. Men creëert dezelfde sfeer, die op tal van releases uit de Noordelijkste landen van Europa meer dan vijfentwintig jaar geleden een stempel heeft gedrukt die we nooit meer zouden vergeten. Ik denk aan de keyboards van Dimmu Borgir, het geluid van Mayhem en de sfeer van Burzum en het is vooral deze laatste, die een grote invloed op Vaal lijkt te hebben gehad. De dromerige, maar koude melodieën lijken van ‘Filosofem’ te komen. Liefhebbers van ‘Filosofem’ en ‘Hvis Lyset Tar Oss’ zullen De ambient stukken zeker herkenbaar vinden, al zijn ze minder uitgesproken, behalve dan in de instrumentale nummers. Ik hoor ook Bathory de revue passeren en daar kan ik niets op tegen hebben. De productie is een krakende mix  van zeer laag gestemde gitaren die soms dreigen te verdrinken in het stompe drumgeweld, dat net als de vocalen nogal hoog in de mix zit en een vette bas met toetsen die soms de boventoon voeren.

Is het toeval dat men voor de cover-art meneer ‘Alex Kurtagić’ heeft gevraagd? Op zijn palmares staan namelijk ‘The Cainian Chronicle’ van Ancient en ‘Stormblåst’ van Dimmu Borgir, alsook ‘In Times Before The Light’ van Covenant en ‘Anno Domini’ van Tormentor, allen regelrechte klassiekers van half de jaren negentig, waar Vaal en z’n vaste sessiebassist graag naar mogen luisteren, denk ik dan. ‘Visioen Van Het Verborgen Land’ is alvast een eerlijke poging om de black metal van weleer te eren en onder de aandacht te brengen. Opzet geslaagd!