Met de deur in huis vallen is wat de uit Rochester in New York afkomstige band Undeath doet op hun eerste langspeelplaat ‘Lesions Of A Different Kind’. Of liever gezegd: de deur uit z’n hengsels beuken en tot brandhout versplinteren. Met dreunende, vettige death uit de oude school toveren zij al na enkele seconden een glimlach op m’n gezicht. Ik moet ook wel bekennen dat ik een beetje bevooroordeeld was, want ik was al een hele tijd aan het uitkijken naar deze release. Begin 2020 had ik hun ‘The Compilation Of Decomposition’ nog op cd gekocht en toen was ik er al van overtuigd dat deze vrij nieuwe band één van ‘the next best things’ zou worden.

Om even te kunnen plaatsen hoe old school Undeath denkt: al hun releases zijn ofwel op cassette ofwel op vinyl te verkrijgen, en hun ‘Live From Hell’ zelfs alleen op tape en VHS! Of waren te verkrijgen, want deze heren verkopen hun spul als zoete broodjes. Wat wil je ook? Hoe catchy kan gore death metal zijn? Neem nu het titelnummer ‘Lesions Of A Different Kind’: moest deze song in 1991 door één of andere bekende Amerikaanse death metal band uitgebracht zijn, zou het heden ten dage als een regelrechte klassieker worden beschouwd. Heel ingewikkeld is het allemaal niet, en daarom lekker herkenbaar, maar o zo efficiënt! Dat Trevor Strnad van The Black Dahlia Murder een stukje mee komt krijsen is een leuke bijkomstigheid (doet me op één of andere manier denken aan wat Glen Benton deed op ‘Unfit Earth’ van Napalm Death), maar het nummer heeft dat absoluut niet nodig om nog veertien dagen in je hoofd te blijven hangen. Lome, lompe, mompelende death metal met een zweem van Autopsy, maar ook van Morbid Angel en Cannibal Corpse, vaak in een Carcass-achtig sfeertje. Voor vergelijkingen met recentere bands kom ik uit bij bijvoorbeeld een Verminous, Undergang en Vorum, of nog recenter Cerebral Rot, Fetid en Frozen Soul. Ze passen in ieder geval ook perfect in het rijtje bands van Maggot Stomp, het label waar ze ook onder dak zijn geweest. Van de murmelende vocalen over de knoertcatchy riffs tot de knettergekke solo’s en dat alles met zo een  zaligmakende geluid: meer heeft een mens niet nodig om gelukkig te worden in deze barre tijden.

Cody  Davidson, de live bassist van Undeath (en drummer bij Sanguisugabogg!) werd uitgenodigd om de gitaarsolo in ‘Suitably Hacked To Gore’ te verzorgen en Ben Cultrara, nu al zowat de huisingenieur deed zowel het mixen als de mastering en deed dat verdorie weeral goed!Het artwork is van de hand van drummer Matt Browning en van ver lijkt de hoes een beetje op een tafereel uit de tuin van Eden, maar as je beter kijkt, zie je de details en geloof me, deze cover is goorder dan je oma in lingerie van Marlies Dekkers.

Tja, dit is gewoon een maffe plaat van een maffe band, die nog maar sinds 2019 bezig is en nu z’n naam reeds heeft gemaakt in de death metal wereld. In bepaalde, ondergrondse kringen welteverstaan, maar laat dat nu net de belangrijkste kringen zijn. ‘Lesions Of A Different Kind’ is een gedrocht van een album waar wij maar al te graag de liefde mee bedrijven. Bij het beste wat het jaar te bieden heeft!