Het is inmiddels 35 jaar geleden dat de kleine Duitse reus Udo Dirkschneider met zijn solo debuut ‘Animal House’ op de proppen kwam. Udo, die voor die tijd zijn sporen natuurlijk al ruimschoots had verdiend bij metal instituut Accept, heeft in totaal wel achtien solo albums afgeleverd, wat hem inclusief elf Accept platen en nog wat verdwaalde andere releases tot misschien wel de meest productieve metalmuzikant aller tijden maakt. Nu staat er een compilatiealbum op uitkomen die materiaal van die soloplaten bevat. Dit product is een dubbelalbum met in totaal wel 33 nummers, afkomstig van alle achtien U.D.O. albums.

Hetgeen wat misschien nog wel het meest opvallend is aan deze monsterverzameling, is dat het geluid van U.D.O. over het schrijven en produceren van honderden metalen anthems misschien geluidtechnisch vooruit gaat, maar dat de muzikale basis in al die jaren nooit heeft gewankeld of toegegeven aan de niet altijd positieve tijdgeest. Waar andere eighties artiesten als Saxon en Savatage heftig hebben geleden onder het destructieve “alles moet als Journey klinken want dat verkoopt goed”-beleid van de muziekindustrie van die tijd, heeft Udo nooit een duimbreedte toegegeven op de metalen basis van zijn muziek. Dus, wat je hier hoort is in totaal wel tweeënhalf uur zuivere heavy metal geschiedenis die misschien wisselt in opnamekwaliteit, maar nimmer in muzikale kwaliteit. Het zijn niet alleen de bekende stukken die je hier hoort, er zijn ook vier zeldzame juweeltjes opgedoken die zelfs voor de die-hard fan nog wel eens onbekend kunnen zijn. ‘Dust And Rust’ en zeker ook ‘Wilder Life’ klinken wat ouder en neigen echt naar het Accept geluid. ‘What A Hell Of A Night’ is duidelijk recenter en heeft iets weg van de nieuwere albums als ‘Game Over’ en ‘Steelfactory’. ‘Fallen Angels’ is een onverwachte compositie die iets van Black Sabbath over zich heeft hangen.

Is dit product je centen waard? Dat is en blijft natuurlijk een persoonlijke overweging. Aan de ene kant heb je met wel 33 nummers veel waar voor je geld, want de prijs lijkt niet hoger uit te vallen dan die van een nieuw album met pak ‘m beet tien composities erop. Heb je echter je U.D.O. verzameling al aardig compleet, dan betaal je natuurlijk voor een groot deel wel voor muziek die je al in je bezit hebt. Vooral een aanrader voor de nieuwsgierige onwetende die kennis wil maken met één van de grootste kleine artiesten die onze scene ooit gekend heeft.