In de begin jaren tachtig behoorde de band Tygers Of Pan Tang tot één van de meest beloftevolle acts in de New Wave Of Britisch Heavy Metal scene en met name hun eerste twee albums ‘Wild Cat’ (uit 1980) en ‘Spellbound’ (uit 1981) wisten behoorlijk wat indruk te maken. Helaas besloot men om na ‘Spellbound’ de muzikale koers enigszins te wijzigen en de traditionele metal sound te verruilen voor een wat gepolijster, commerciëler geluid met de insteek om een breder publiek aan te spreken. Dat had echter een averechts effect want het eveneens in 1981 verschenen ‘Crazy Nights’ werd niet bepaald goed ontvangen om het maar eens eufemistisch uit te drukken. Zelf vind ik het materiaal op deze derde Tygers plaat nog wel goed te verteren, maar het overgrote deel van de fans, die kickten op de rauwe energie die op de eerste twee albums te horen was, haakten af. Met het in 1982 uitgebrachte en uitermate zwakke ‘The Cage’ wist men ook de overgebleven fans nog weg te jagen, waardoor de in de loop der jaren opgebouwde credits als sneeuw voor de zon verdwenen waren en men weer helemaal opnieuw kon beginnen. Het imago van de band was echter al dusdanig beschadigd dat de navolgende platen, zijnde het verrassend sterke ‘The Wreckage’ (uit 1985) en ‘Burning In The Shade’ (uit 1987) een enigszins roemloos einde van de Tygers Of Pan Tang inluidde en de band uit elkaar viel.

Toen de orginele zanger Jess Cox in 1999 met het bevriende Blitzkrieg een paar Tygers klassiekers vertolkte op Wacken Open Air, werd besloten om de groep nieuw leven in te blazen, waarbij aangetekend dient te worden dat in 2000 alleen gitarist Robb Weir nog over was van de originele bezetting. Het met zanger Tony Liddell opgenomen reunie-album ‘Mystical’ (uit 2001) bracht echter nog niet de verwachte kwaliteit, waarna met ‘Noises From The Cathouse’ (uit 2004) met Richie Wicks achter de microfoon een tweede poging gewaagd werd. Ook die bracht (nog) niet het kwalitatief sterke song materiaal waar vele fans op zaten te wachten, waarna in de persoon van Jacopo Meille  wederom een nieuwe zanger gerecruteerd werd. Het doorzettingsvermogen van de Tygers ging hierna toch wel beloond worden, want de vier platen die met Jacopo werden opgenomen, zijnde ‘Animal Instinct’ (uit 2008), ‘Ambush’ (uit 2012), ‘Tygers Of Pan Tang (uit 2016) en hun meest recente album ‘Ritual’ (uit 2019) vertoonden een sterk opgaande lijn qua song materiaal, zonder overigens ook maar  in de buurt te komen van de magische eerste twee releases. We zullen ons er echter bij neer moeten leggen dat de charme van de beginperiode van de Tygers nooit meer geëvenaard zal gaan worden, maar dat wil absoluut niet zeggen dat de band heden ten dage geen bestaansrecht meer zou hebben. De huidige versie van de Tygers Of Pan Tang levert gewoon sterke albums af, die de liefhebbers van traditionele metal zeker zullen aanspreken en als fan van het eerste uur kan ik dan ook niets dan waardering opbrengen voor de weerbaarheid en doorzettingsvermogen van dit vijftal.

Nu is dan deze ‘Majors & Minors’ op de markt gebracht en dit is een verzamelaar waarop de beste nummers te vinden zijn van de albums met zanger Jacopo “Jack” Meille op zang. Voor de mensen die de band enigszins uit het oog verloren zijn is dit dus een perfecte (nieuwe) kennismaking, maar voor diegenen die de Tygers altijd al gevolgd hebben zal deze plaat weinig nieuws brengen buiten de nooit eerder verschenen tracks ‘What You Say’ en ‘Plug Me In’ en een “orchestral mix” van het nummer ‘Spoils Of War’. Dat neemt niet weg dat deze ‘Major & Minors’ op niet mis te verstane wijze duidelijk maakt dat de Tygers anno 2020 nog steeds springlevend zijn en dat het song materiaal van de band kwalitatief dik in orde is. De keuze van de nummers is uitstekend en dat maakt deze ‘Majors & Minors’ een erg sterke verzamelaar! De huidige line-up van Tygers of Pan Tang is stabieler dan ooit en dat belooft nog veel voor de toekomst. De band heeft mijns inziens behoorlijk bijgedragen aan de ontwikkeling van de New Wave Of British Heavy Metal stroming en heeft bewezen ook in de hedendaagse scene nog zeker de nodige toegevoegde waarde te hebben. Verkeerde keuzes in het verleden en de instabiele line-ups in die tijd hebben er voor gezorgd dat de band nooit zijn volledige potentie heeft kunnen uitnutten, maar dat neemt niet weg dat men een substantieel onderdeel is geweest van één van de meest belangrijke ontwikkelingen in de metal. Daarom kunnen we onszelf gelukkig prijzen dat men net zoals Saxon, Diamons Head, Iron Maiden en vele anderen uit die tijd nog steeds erg fraaie albums weet uit te brengen. Ik ben dan ook erg nieuwsgierig naar het volgende full-lenght album, maar deze verzamelaar is in ieder geval als een erg geslaagd tussendoortje te betitelen.

Tracklist:
1. Only The Brave
2. Destiny
3. She
4. Never Give In
5. Worlds Apart
6. Glad Rags
7. Let It Burn
8. White Lines
9. The Devil You Know
10. Keeping Me Alive
11. Hot Blooded
12. Damn You!
13. Spoils Of War (Orchestral Mix)
14. What You Say
15. Plug Me In