Timo Tolkki’s Avalon – The Enigma Birth
Frontiers
Release datum: 18 juni 2021
“Een keur aan geweldige zangers, muziek geschreven door het genie achter het vroege succes van Stratovarius en ook een sterke productie zijn de beste verkooppunten van ‘The Enigma Birth’”
Jori van de Worp I 20 maart 2021
Oud-Stratovarius gitarist Timo Tolkki heeft sinds zijn turbulente vertrek bij die band nogal wat bands en projectjes gehad. Revolution Renaissance, Symfonia, Avalon waren de voornaamste titels waaronder hij zijn muzikale ideeën aan de wereld bleef presenteren, en ze verschilden onderling vooral in het aantal zangers wat erop te horen was. Op Timo Tolkki’s Avalon komt nu het nieuwste project uit, ‘The Enigma Birth’. In de stijl van zijn Avantasiaanse metal opera project is er ook op dit album weer een heel leger aan vocalisten te horen. In combinatie met de herkenbare songwriting en gitaarspel van Tolkki zijn alle ingrediënten voor een fijne power metal plaat weer aanwezig.
Het openende titelnummer is ingezongen door Youtube zanger Pellek en is voor fans van het werk van Tolkki een feest der herkenning. Natuurlijk is er veel Stratovarius te horen, maar de stem van Pellek doet het ook aan Sonata Arctica denken. Na deze snelle opener wordt wat gas teruggenomen met het door Caterina Nix ingezongen ‘I Just Collapse’. Het daaropvolgende ‘Memories’ is van hetzelfde kaliber, lang en traag, en dat laat de boel wat inkakken. Hoe fijn wakker worden dan met ‘Master Of Hell’, ingezongen door de fantastische Raphael Mendes, niet geheel onterecht beter bekend als de Braziliaanse Bruce Dickinson. Gelukkig mogen we Mendez bij ‘Beauty And War’ nog een keer horen, maar we komen ook echt bekende namen tegen. James LaBrie bijvoorbeeld bij het futuristische ‘Beautiful Lie’, of wat te denken van Fabio Lione op ‘Dreaming’ en afsluiter ‘Without Fear’. Het is dus overbodig om te zeggen dat de zang op dit album prima in orde is, en ook de gitaarsolo’s die we tegen komen zijn oerdegelijk zoals we van de virtuoos mogen verwachten. Toch valt dit album een beetje tegen door het hoge gehalte aan ballads en trage songs, die zowat de helft van de speeltijd beslaan. Daarbij lijkt Tolkki erg overgeschakeld te zijn op een soort autopiloot. Het materiaal is onderling allemaal erg inwisselbaar, niet alleen op dit album maar ook tussen de verschillende albums van Timo.
Een keur aan geweldige zangers, muziek geschreven door het genie achter het vroege succes van Stratovarius en ook een sterke productie zijn de beste verkooppunten van ‘The Enigma Birth’. De liefhebber kan zich verheugen om te genieten van nieuw werk van Tolkki, maar of hij ooit weer eens iets echt onvergetelijks gaat maken is maar zeer de vraag.