Toen deze Britse prog-formatie vorig jaar geen album uitbracht wist je eigenlijk al dat we dan dit jaar wel een nieuwe release konden verwachten. De band brengt namelijk al jarenlang elke één of twee jaar een nieuwe plaat uit. Het laatste wapenfeit ‘Proxy’, uit 2018, was naar mijn mening een van de beste albums die de groep tot dan toe had uitgebracht, wat de lat hoog legt voor het nieuwste werk dat ‘Auto Reconnaissance’ heet.

Experimenten worden bij The Tangent nooit geschuwd, zo was er op ‘Proxy’ zelfs een liedje te horen die velen als dancemuziek zouden omschrijven. Op ‘Auto Reconnaissance’ wordt er ditmaal geëxperimenteerd met gesproken woorden in plaats van zang. Zo wordt op ‘Jinxed In Jersey’ in feite een heel verhaal verteld, met stemmetjes en al, over een (fictief?) bezoek aan New York en een zoektocht naar het vrijheidsbeeld. Op zich is het wel leuk gedaan en ben ik het eerste deel wel geïntrigeerd maar na een tijdje (en zeker bij een tweede luisterbeurt) is het al een stuk minder leuk en wordt het zelfs een beetje irritant.

Hoewel ik het experimenteren zeker kan waarderen is het duidelijk dat de band op zijn sterkst is wanneer ze hun kenmerkende jazz-fusion progressieve rock op de vrije loop laten. Vooral het instrumentale spel tussen bandleider en toetsenist Steve Tillison, bassist-extraordinaire Jonas Reingold en de uitmuntende gitarist Luke Machin is weer erg sterk. Vooral Machin is van onschatbare waarde voor de band, dat hij nog geen bekende gitarist is vind ik eigenlijk onbegrijpelijk. Hoe leuk het instrumentale werk ook is om te horen, het is niet goed genoeg om het niveau te halen van het vorige album. ‘Auto Reconnaissance’ heeft namelijk een speelduur van bijna tachtig minuten maar weet niet over de hele lengte te boeien. Vooral het achtentwintig minuten(!) lange ‘Lie Back & Think Of England’ weet weinig indruk op mij te maken, hoewel ik niet precies kan uitleggen waar dat aan ligt. Vooral denk ik dat ik daar een sterke melodie of lijn in het verhaal mis. Wat het ook is, het weet mijn aandacht niet te grijpen.

‘Auto Reconnaissance’ is zeker geen slecht album maar haalt helaas niet het niveau van zijn voorganger. De fans van de band zullen naar mijn verwachting niet ontevreden zijn maar de band zal er ook geen nieuwe fans mee winnen. Maar goed, The Tangent maakt gewoon de muziek die ze willen maken en dat respecteer ik. Prima plaat derhalve, maar nét geen topper.