Metal is één van de weinige genres waarin het gebruik van interessante plaatjes en titels belangrijk is. Soms zie of hoor je iets waardoor je gelijk een vuist maakt en “Hrrgg” gromt. Een goed voorbeeld zijn alle Manowar covers. In elk geval, ‘Wheel of Illusion’ vind ik een sterke titel, en de cover van deze plaat is erg de moeite waard. Het is er zo’n één waar je een uur naar kan kijken zonder verveeld te raken. Elk van de nummers op dit album heeft ook zijn eigen plekje in dit schilderij, en het logo van The Quill is zo neergezet dat als je er naar tuurt je toch wel wat duizelig wordt. Een hint naar het psychedelische geluid dat The Quill produceert.

‘Wheel of Illusion’ is een sterke plaat waarop de band telkens weer balanceert op het smalle randje tussen hardrock en metal. Liefhebbers van beide genres kunnen zeker uit de voeten met dit album. Het eerste nummer is een heldere ode aan Black Sabbath. Er worden geen doekjes om gewonden, er is geen schaamte, dit is een één op één vertaling van The Quill naar onze metal overlords. Dat karakteriseert het album wel enigszins, op een positieve manier, want vanaf dit begin horen we duidelijke invloeden van verschillende jaren zeventig bands. Ik weet niet of dat bewust is of dat dit een ontwikkeling is die er bij menigeen band insluipt omdat er gewoonweg zoveel getalenteerde voorvaderen zijn.

Wat invloeden betreft, The Quill is er daar zelf ook één van. Zoals gezegd horen we hier en daar wat bekende geluiden door hun muziek heen, maar de band heeft toch echt wel zijn eigen geluid. Een beetje rock, een goede dosis metal en dan nog wat glazuurlaagjes van stoner, bietje doom, bietje grunge. Het rockt aan één stuk door, met groovy riffs en pakkende deuntjes. Het stemgeluid van Magnus is herkenbaar en gladjes en alleen daarom al zou je willen dat hij nog meer teksten opdreunt. Ook in de rustigere nummers, zoals ‘Hawks Hounds’, komt hij goed tot zijn recht. Ik luister daar nu naar en ik bedenk me dat deze band en stem perfect zijn voor een eventuele ‘Trouble’ cover. Enfin. Wat ‘Wheel of Illusion’ betreft, we hebben hier een album gemaakt door mannen die zin hebben om iets te doen met hun liefde voor rock. Het resultaat is een geweldige plaat waarop eigenlijk alleen maar pareltjes staan. Elk nummer heeft zijn eigen energie en karakter, maar toch is het een mooi geheel. Luisteren naar deze nummers neemt je aan één kant terug naar vervlogen tijden, maar houdt je aan de andere kant ook heel stevig in het hier en nu, met teksten die relevant zijn in deze tijden en muziek die herkenbaar en toch vernieuwend is. Het maakt niet zo heel veel uit of je van de ene of van de andere kant bent (doom of power, bijvoorbeeld), met ‘Wheel of Illusion’ zit je gegarandeerd lekker.