Nee, je boxen zijn niet opgeblazen. Die gruizige betonmolen-sound hoort zo. Er zijn trouwens weer eens meerdere bandjes met dezelfde naam. Een country-versie komt uit Texas, je hebt een naamgenoot die (ook heel lekkere) blues rock maakt, en eentje gevonden in het prog-straatje. Deze Pale Horses uit Ontario maken heel gruizige proto-metal die het predicaat underground beslist verdient. Dit klinkt namelijk alsof het is opgenomen door een stel uitermate kundige en bevlogen muzikanten, gewapend met goedkope microfoons, op een ouderwets cassettedeck, in een beschimmelde kelder.

In praktijk zou je dan nooit zulke moddervette gitaarpartijen kunnen krijgen natuurlijk en ook de drums zitten best vol in de mix met (toch wel) oog voor detail; maar het klinkt gewoon zo smerig en gruizig massief. Qua teksten heeft de band blijkbaar iets met occultisme en andere duistere thematiek en dat sfeertje kunnen ze inderdaad zeer overtuigend neerzetten. De band heeft het helemaal onder de knie hoe ze een bijzonder smerige en gruizige riff dat pakkende, meeslepende, bijna hypnotiserende gevoel kunnen meegeven. De bezwerende zanglijnen die me op een vreemde manier aan het kalme verhalende van bijvoorbeeld Jethro Tull of Chris Goss kunnen doen denken, zijn gewoon af. De combinatie van die hypnotiserende drive van de riffs en de soms rustig, monotone, bezwerende zanglijnen en dan weer best melodieus, bijna direct meezingbaar, is in precies goed afgewogen evenwicht. Die Phasor (met Lesley?) over de gitaar in ‘Morning Star’ tezamen met die bijna magische “oeoeh” is ook geweldig. Het geheel doet me heel vaak aan van die obscure eind zestigerjaren bands denken, die je nu bij labels als Guerssen, Peppermint en Sommor kunt her-beluisteren. De vier nummers die hier op de EP staan zijn in ieder geval helemaal precies goed en smaken naar (veel) meer! Hopelijk is deze release van Dark Throne straks ook aan deze kant van de grote plas (op vinyl!) te verkrijgen, want dat is niet altijd even gemakkelijk met de plaatjes van dit label.