Ruim zes jaar na ‘Kanaval’ is de Italiaanse band The Marigold terug met een nieuw album dat uitgebracht wordt op het tamelijk obscure Coffin and Bolt label. ‘Apostate’ verschilt qua geluid weinig van het eerdere werk. Zelfs een wissel van drummer heeft daar niet voor gezorgd. Net als bij het vorige album draait Toshi Kasai (bekend van zijn werk met Melvins, Tool en Big Business) aan de knoppen en om de een of andere manier drukt dat een stempel op ‘Apostate’. Wat meteen opvalt is  dat ‘Apostate’ een stuk minder experimenteel is dan het vorige album. Minder avontuurlijk wellicht, maar wel een album dat een breder publiek zou moeten aanspreken. Verdwenen zijn de atonale geluidsexperimenten en de minimal music achtige herhalingen; daarvoor in de plaats zijn traditionelere songstructuren gekomen die helaas dan weer heel erg refereren aan de genoemde grote voorbeelden waar producer Kasai in het verleden mee heeft gewerkt.

Als The Marigold namelijk ergens op lijkt dan is het wel op de sludgy noiserock van Melvins gecombineerd met de arty progressieve metal van Tool. Zelfs in een dusdanige mate dat “klinken als” meer en meer lijkt te veranderen in “kopiëren van”. De originaliteitsprijs gaat dus niet naar Italië dit keer. Daar staat tegenover dat ‘Apostate’ gewoon acht prima songs bevat die je eigenlijk zou moeten horen en beoordelen zonder ooit iets van Melvins of Tool gehoord te hebben. Maar ja, daarmee maakt The Marigold het zichzelf wel erg lastig. Uitschieters, positief of negatief, zijn er niet, luister bijvoorbeeld naar het bezwerende ‘Sludge Machine’ (de titel is veelzeggend) of het massieve brok gedowntunede post-metal ‘Mono Lith’ – het is gewoon lekker logge, zompige, bijna stroperig klinkende metal met een apart, tegendraads randje. Als speciale troef heeft de band achter de hand dat meerdere basgitaren gebruikt worden, wat natuurlijk helpt bij het krijgen van een heavy sound.

Wie van sludgy laaggestemde gitaren houdt en het niet erg vindt dingen al eens eerder gehoord te hebben – in wat voor vorm dan ook – kan zich geen buil vallen aan dit album.