The Holeum is een Spaanse post metal band, opgericht in 2014 en bestaande uit muzikanten die allen al ruime ervaring in andere bands hadden. Zij beweren dat duisternis niet enkel één enkele gradatie heeft, maar vele nuances en dat proberen zij in hun muziek te weerspiegelen. Het is dan ook een bont gevarieerd geheel met elementen uit post metal, tragere doomsferen, dark ambient, drone en filmische geluiden. In 2016 kwam er al een debuut getiteld ‘Negative Abyss’ uit, op een tweede album ‘Sublime Emptiness’ wordt dit nog beter gereflecteerd in de muziek.

De songs zijn lang, maar nooit overdreven repetitief. Zo gaat ‘Obsidiana’ van start met kalme gitaren en drums, daarna is er een vollere uitval voorzien van schreeuwerige zang van Pablo Egido. Halverwege is er terug een kalmer deel, gevolgd door een fraaie gitaarsolo en uiteindelijk is er zelfs even cleane zang die beschouwend en goed is. Er hangt een akelige sfeer over ‘Geometric Dance’, de song met het meeste experimentele geluiden die niet gespeend zijn van enige psychedelische tendensen. Bezwerende zang en een gesproken fragment versterken die indruk nog. Dan is ‘Protoconciousness’ daar ongecompliceerd rockend tegen, maar de dreun en de meeste zangpartijen maken dat dit toch erg duister blijft. In ‘Drake Equation’ vormt een diepe doom grunt en trage riffs een echte doomsfeer. Mooi is de switch naar bedachtzame gitaren en plechtig gesproken stukken in het middenstuk. Deze variatie vinden we ook weer in de brulzang en later zalvende cleane zang. En vooral ‘Fractal Visions’ kent een aangename wissel tussen schreeuwerige, ruwe zang en die dromerige cleane zanglijnen. Hier zit ook nog een saxsolo in verwerkt, zodat deze Spanjaarden van alle markten thuis blijken te zijn. Als afsluiter heeft het bijna tien minuten lange ‘Metempsicosis’ een lekker rockend tempo, weer de afwisseling tussen ruwe zang en heldere en vormen melodieuze solo’s en een break met stuwende bas dat je bij de les blijft. Een post metal album waarbij verveling nooit om de hoek komt kijken!