Ook Zweden draagt zijn steentje bij in de progressieve rock scène. Dan denken we vooral aan Roine Stolt en diens pure prog band The Flower Kings. Ze bestaan al sinds 1994, maar er waren wel twee onderbrekingen van drie jaar wanneer de muzikanten met andere dingen bezig waren. Sinds 2019 – toen ‘Waiting For A Miracle’ uitkwam – brengt men echter terug regelmatig verse albums uit. We herinneren ons nog ‘Islands’ dat destijds de vrucht was van het coronatijdperk, maar sindsdien is er ook nog ‘By Royal Decree’ (2022) en ‘Look At You Now’ (2023) uitgebracht.

Het vredig genoemde ‘Love’ is alweer het zeventiende studioalbum van deze rustige progressieve barden. In de band vinden we momenteel nog drie oerleden, namelijk Roine Stolt, Hans Fröberg en de teruggekeerde bassist Michael Stolt; naast de relatief nieuwe krachten Lalle Larson (allerlei toetsen) en Mirko DeMaio (drums). Samen zorgen ze voor 72 minuten progressieve rock die teruggaat naar de essentie van het genre in de (late) jaren zestig en (vroege) jaren zeventig. Dat betekent lange tracks zonder zich zorgen te maken over hitsingles, veel Mellotron en Moog en epische composities. Het blijft wel heel de tijd rustig, geen energieke riffs voor extra brandstof dus. Gelukkig is de kwaliteit van de songs van dien aard dat dit niet erg is. Er zit veel beschouwende weemoed verborgen in dit ingetogen werk. We treffen twee lange epossen aan met als titels ‘The Elder’ en het besluitende ‘Considerations’. Anderzijds zijn er ook kortere songs en de middenklasse die in bijvoorbeeld ‘How Can You Leave Us Now!?’ erg melancholisch is. De keuze voor muziek uit het zogenaamde flower power tijdperk (maar dan prog uiteraard) is sowieso een nostalgische trip, echter zonder dat het melig wordt. Dat pleit voor de hoge graad van vakmanschap van deze rasmuzikanten. Bovendien zorgt The Flower Kings in juni voor goede vooruitzichten voor de Nederlandse fanbasis. Dan gaat het kwintet immers op tournee met Neal Morse & The Resonance (het nieuwe zijpadje van die andere workaholic Neal Morse) en doet daarbij Tilburg (voor de progressieve rockfans in het zuiden) en Groningen (voor de adepten in het noorden) aan. Met liefde voor het vak dus.