The Flea Pit – Bongert Bühne Groessen – 09 augustus 2020
“Deze akoestische versies zijn wel heel anders dan het metal georiënteerde materiaal van het album; soms is het echt even zoeken naar aanknopingspunten, maar toch kunnen ook deze versies door ondergetekende zeker wel gewaardeerd worden. “
Met zo weinig livemuziek en festivals door de Corona beperkingen, is het initiatief van de mensen achter de Bongerd Bühne een uitkomst voor muziekliefhebbers die toch graag eens een avondje willen genieten van een live band. Er zijn dan wel heel veel (best goede) online alternatieven de laatste tijd, maar er gaat toch niets boven de echte live beleving. De band die vanavond op de Bongerd Bühne staat is The Flea Pit, waar ik me eerder op deze plek al zeer lovend over uitgelaten heb.
26 augustus 2020 I Tekst: Cor Schilstra I Pics: Linda Witjes
Een smal voetpad dwars door een fruitboomgaard leidt naar een open plek die sfeervol is ingericht met een podium omringd met een soort arena van fruitkratten in een halve cirkel. De kratten staan op minimaal anderhalve meter van elkaar en elk krat is met behulp van kussens en dekens omgetoverd tot tweezits privéloge. Het podium is aangekleed als kroegtafereel alwaar de belevenissen van Doug Jaranski door een vijfkoppige band (en een additionele barkeeper) zullen worden gepresenteerd.
Onder een warm applaus komt de band het podium op begint aan een indrukwekkende akoestische bewerking van het concept album, waarbij op verbazingwekkende, heel andere manier ook weer een beklemmende, bij het verhaal passende sfeer neergezet kan worden. De aankleding van het podium, de schitterende animatie beelden, en het mooi neergezette barman typetje, hielpen daarbij natuurlijk ook. De band had het zichtbaar naar de zin en deze “uitgeklede versies” maken nog meer duidelijk hoe goed deze muzikanten echt zijn. Hein “The Riff Machine” Willekens en Harald te Grotenhuis laten zien dat ze ook op hun akoestische gitaren kunnen schitteren (met Dennis Jansen in zeer effectieve bijrol op gitaar), Vinnie Wassink en Wily van Haren leggen in deze akoestische omstandigheden een bijpassende solide basis neer en zowel Harald als Dennis ontstijgen zichzelf met vocale topprestaties!
Deze akoestische versies zijn wel heel anders dan het metal georiënteerde materiaal van het album; soms is het echt even zoeken naar aanknopingspunten, maar toch kunnen ook deze versies door ondergetekende zeker wel gewaardeerd worden. Vooral de naar akoestisch omgebouwde versie van ‘Spotlight Agony’ meer veel melancholie en meerstemmige zang kon heel veel indruk maken. Sommige nummers zouden zelfs een poging van her-arrangeren waardig zijn; het wel heel anders ingeklede intro van ‘Hymn To A Dead Dog’, dat nu een magistraal Pink Floyd ballade sfeertje heeft, zou misschien nog mooier kunnen worden als combinatie van origineel en akoestische versie. De tijd heb ik niet bijgehouden, maar ging in ieder geval veel te snel voorbij; het was inmiddels een tijdje donker en het borrelarrangement van biertjes en hapjes was weggewerkt, toen naar mijn gevoel heel plotseling de muziek ook op was. Harald bedankte het publiek en de organisatie van deze mooie locatie, waarna hij iedereen een veilige thuisreis toewenste naar tropische nachten in onze “plakhuisjes”. Het is een mooie avond geweest!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over The Flea Pit.