Op vrijdag achttien december 2020 kon je de livestream van The Black Dahlia Murders ‘Yule ‘Em All: A Holiday Variety Extravaganza’ bekijken (uiteraard tegen betaling). Metal Blade besloot deze nu uit te brengen op dvd. De duurtijd is 82 minuten en alles baadt in de kerstsfeer.

De band speelt zestien nummers uit hun toch wel omvangrijk oeuvre en je krijgt er nog een heleboel extra’s bij. Het geheel werd samen gepraat door Neil Hamburger, een acteur en komiek die door de band werd ingehuurd. Je kan Neil het best omschrijven als een vettig mannetje dat met strik voor een knisperend haardvuur telkens de aankondiging doet en probeert grappig te zijn. Elke aankondiging bevat een mopje maar die zijn zo flauw dat je alleen daardoor al lacht. Waarom speelt Eric Clapton zijn solo’s live altijd met de ogen dicht? Omdat zijn publiek zo lelijk is. En dat is dan nog een van de betere moppen. Af en toe wat passeren er grappige filmpjes. Eentje daarvan bevat een gastbijdrage van George Corpsegrinder (Cannibal Corpse). Het is een typisch Amerikaans tv-spotje om online producten te verkopen. In dit geval is het ontsmettingsmiddel, niet voor handen maar voor een kerstham. De inleiding van de dvd gebeurt door de band zelf waarin ze hun beklag doen over corona en de lockdown. Hun oplossing is “Rock Anyway”.

Belangrijker zijn de liveversies van zestien nummers waar uit elk album enkele van de sterkste genomen zijn. Deze werden in reeksen opgenomen op meerdere locaties. De eerste twee nummers ‘Funeral Thirst’ en ‘Contagion’ komen uit het debuut Unhallowed uit 2003. De setting doet wel wat komisch aan. Trevor draagt een roos konijnenpak en de rest van de band doet het met de meest foute kerst truien. Humor is alom aanwezig. Waar het dan wel ernstig aan toe gaat is de vertolking van de nummers zelf die in reeksen van twee of drie elkaar opvolgen.

De opnames geven een uiterst gedetailleerd zicht op de muzikanten. Opvallend is hoe accuraat strak en snel drummer Alan Cassidy speelt of hoe snel de solo’s van gitarist Brandon Ellis zijn. Maar het sterkst van al zijn de zangpartijen van Trevor Strnad zelf. Nadat we horen roepen dat de politie in aantocht is, wordt er van locatie veranderd naar The Barn.

We volgen de band die hun instrumenten opstelt, uiteraard voorzien van de nodige kerstversiering, en een eerste soundcheck verricht. Later wordt nog twee keer verhuisd maar de meest opmerkelijke plaats is de St. Albertus kerk in Detroit waar het priesterkoor wordt bezet door de band die nu hun reguliere metal outfit aan heeft. Hier worden vooral nummers uit het laatste album ‘Verminous’ gespeeld.

Muzikaal is de dvd een verzameling van de betere TBDM-nummers. De humor is wel grappig maar op een plat niveau. In het tussenstukje ‘Caroling’ worden een deur-aan-deur kerstkoor weggejaagd door de band die er hun eigen kersnummer brengen. Als Trevor naar het einde toe vraagt of hij er eens mag kakken, wordt de deur dichtgesmeten. Enigszins confronterend zijn de filmpjes bij de aftiteling. Gekke filmpjes met heel veel alcohol. Geregeld belandt een dronken bandlid in de struiken en dient hij recht geholpen te worden door zijn collega’s. Vooral zanger Trevor neemt hierbij een proactieve rol in. Hij kan het ook niet laten om full monty voor de camera te lopen. Voor de gevoelige kijkers: zijn edele delen werden gefilterd door een kerstkrans. Je zou denken dat Trevor een rasechte lolbroek was. Niets wees erop dat de man al jaren te kampen had met depressies waarbij hij zich in mei 2022 van het leven benam. Hoe gaat het nu verder? Gitarist/medeoprichter Brian Eschbach gaat voltijds de microfoon in handen nemen en ex-lid Ryan Knight is teruggekomen om Brians gitaarwerk te spelen. Voorlopig staan er enkele shows gepland als eerbetoon aan Trevor. Plannen voor een nieuw album zijn er nog niet. Ik ben alleszins benieuwd wat dat gaat geven want Trevor vervangen gaat moeilijk zijn.