Wanneer ik de vorige bespreking van oud-collega Erik van ‘Drown Into The Sea Of Life’ onder ogen krijg, belooft dit niet veel goeds. Maar smaken verschillen, dus zetten we ons welgezind neer om dit inmiddels derde album van de Italiaanse band Tethra te beluisteren en te bespreken. Melodieuze doom/death metal, gemastered door Esoteric opperhoofd Greg Chandler, dat is toch een referentie wat kwaliteit betreft.

Het album heeft een concept over de dualiteit in het leven, namelijk wat diep verborgen ligt in het innerlijk en hoe we dat in een breder spectrum kunnen ervaren. De ziel versus het universum, beide gebieden waarin een leegte prominent aanwezig is. Doom metal met enige progressieve escapades, een stevig death metal fundament en luchtige uitstapjes naar wat men in eerste instantie gothic metal noemde (‘Ison’), het is allemaal aanwezig.

De Italianen maken zeker geen slechte beurt. Zij beantwoorden aan wat we melodieuze doom/death metal noemen met de gulzige grunt van zanger Clode Tethra, twee gitaristen voegen hun liederlijke ornamenten in de vorm van solo’s en stevige riffs toe aan de songs en als uitdaging gingen ze zich ook nog eens vergrijpen aan de klassieker van David Bowie ‘Space Oddity’. Dit past hier niet bij en de versie is zwak. Wel interessant is de bijdrage van Gogo Melone (Clouds, Aeonian Sorrow) die het nummer ‘A Light Year Breath’ meer glans geeft. Een uur lang treurnis van aannemelijke kwaliteit valt ons ten deel, niets meer of minder.