Syberia – Seeds Of Change
Metal Blade Records
Release datum: 04 oktober 2019
Tekst: Jan-Simon – 03 oktober 2019
“Syberia is als de soundtrack van smeltende permafrost. Metal, shoegaze, dream pop en instrumentale postrock samengebald in één totaalpakket. Intens, idyllisch, maar tegelijkertijd verontrustend. Je krijgt het er warm van.”
Heb ik dit jaar een krachtiger openingsnummer van een album heb gehoord dan ‘Empire Of Oppression’? Ik denk het niet, de aftrap van ‘Seeds Of Change’, het derde album van Syberia komt binnen als een orkaan op een Caribisch eilandje. Het is ook nog eens het begin van een instrumentaal post metal album dat als een van de weinigen in het genre melodie combineert met een bijna stadionrock-achtige présence. Syberia is voor de verandering een instrumentale band die zich niet zo zeer specialiseert in het bestuderen van de eigen schoenveters en navels, maar zonder woorden complete verhalen weet te vertellen. Terwijl de meeste collega’s van deze vier Barcelonezen verzanden in het produceren van zoveel mogelijk riffs per minuut, biedt ‘Seeds Of Change’ een ongekende rijkdom aan melodie, drama en dynamiek. De afwisseling tussen hitsige uptempo tremolo stukken en ingetogen, meer door uit de synthesizer getoverde klanktapijten voortgedreven stukken ondersteund door complexe drumroffels en fills, zorgt ervoor dat de aandacht goed wordt vastgehouden.
Uiteraard is Syberia schatplichtig aan de grote genrepioniers zoals Mogwai en Russian Circles, maar dat leidt gelukkig niet tot slaafs copycatgedrag. Natuurlijk, Syberia ontkomt niet aan de handelsmerken van het genre. Met name de kenmerkende tremelo van de gitaren van Oscar Linares en Jordi Only zorgen ervoor dat er geen twijfel is over het etiket wat op deze muziek geplakt moet worden. “Listen if you like Mono” zou een mooie sticker voor op deze schijf zijn. Maar juist als je in gedachten die sticker hebt geplakt hoor je een nummer als ‘Daring Ignorance’ dat je regelrecht terugvoert naar de doom new wave van jaren tachtig helden als The Cure en The Sound. Maar dan zonder jammerende zang. Misschien wordt de jingle-jangle gitaarpop die zo overblijft op die manier zelfs beter dan de voorbeelden. Nou ja, ook weer niet overdrijven. Aangenaam is het zonder meer.
Syberia is als de soundtrack van smeltende permafrost. Metal, shoegaze, dream pop en instrumentale postrock samengebald in één totaalpakket. Intens, idyllisch, maar tegelijkertijd verontrustend. Je krijgt het er warm van.
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.