Vroeger was Suicide Silence vooral onderwerp van gesprek vanwege twee zaken, In de eerste plaats was daar de uitstekende deathcore die de band maakte en mee hielp om het genre, dat later flink verguisd werd, te vormen. Later was de band veel in het nieuws vanwege de dood van zanger Mitch Lucker, waarmee een charismatische voorganger ons had verlaten. De afgelopen jaren was de band echter op een negatieve manier in het nieuws vanwege het door velen verguisde album ‘Suicide Silence’ van 2017. Op dit album probeerde men op een geforceerde manier weg te stappen van het deathcore label en het resultaat leek wel een stel afgekeurde Deftones nummers. Dit album heeft de band veel fans gekost en in het huidige, enorm drukke metal klimaat is het zo gedaan met je als band als je een matig album aflevert.

Nu is er het nieuwe album ‘Become The Hunter en houden vele fans de adem in in afwachting van het resultaat. Gaat de band verder op de ingeslagen experimentele weg of keert men met de staart tussen de benen terug naar de basis? Na het intro dat ‘Meltdown’ heet knalt ‘Two Steps’ er lekker in met een leuke twist in het tempo. Duidelijk is in ieder geval dat de Deftones invloeden verder weg zijn en er wordt weer lekkere deathcore gespeeld. Zanger Eddie Hermida heeft een heel arsenaal aan stemmen die hier allemaal worden ingezet. Luister maar naar het begin van ‘Love Me To Death’, best indrukwekkend. Riff technisch is het dan weer niet echt interessant, waardoor het een redelijk standaard song is geworden. ‘Become The Hunter’ is eigenlijk een album geworden dat een terugkeer is naar de oudere Suicide Silence albums, maar uiteindelijk is het toch maar Suicide Silence die Suicide Silence kopieert. Dat doen ze dan wel weer heel goed, dus voor de fans is dit een zeer welkom album, maar om de deathcore kroon weer terug te geven aan de band, zoals ze die hadden ten tijde van het album ‘The Black Crown’ gaat weer te ver. Gewoon weer een lekker album, niets meer, niets minder.