Deze Belgische metalcoreband laat met ‘The Infinite’ hun tweede album op de mensheid los en dit via het grotere label Atomic Fire Records. Nu wordt de band wel bestempeld als metalcore maar eigenlijk horen ze meer thuis in het elektro en popcircuit. Als ik ze moet vergelijken kan ik dat maar met één band en dat is Bring My The Horizon, toch met de richting die ze de laatste tijd uitgegaan zijn. Of de echte metalfanaat warm zal worden voor Suasion is de vraag want volgens mijn bescheiden mening gaan ze eerder succes boeken bij een jong en heel breed publiek. Evenwel, wat ze doen, doen ze goed. Na een korte intro krijg je met ‘Murphy’s Law’ het eerste nummer te horen waar Florent Salfati van Landmvrks een gastbijdrage levert. Een opzwepend stuk met talloze elektronische invloeden erin verwerkt. De drums hebben een wijd stadiongeluid en de stem van zanger Steven Rassart klinkt opvallend zuiver en krachtig. Het merendeel van de nummers kan je eerder bestempelen als popmuziek met hier en daar een gitaarsolo in verwerkt. Enkel op de nummers ‘House Of Cards’ en ‘Equilibrium’ klinkt het gitaarwerk wat meer door. Afsluiter ‘Naught’ zoekt de dromerige sferen op en klinkt wel mooi. Toch hoort het eerder thuis in de new age waardoor het ideaal is als achtergrond in een ontspannende yoga-sessie. Ik ga me dan ook wijselijk onthouden om er een score op te kleven. Niet dat ik het slecht vind maar omdat het de band in een genre zit die eerder als een verdwaalde eend in de archieven van Arrow Lords Of Metal dreigt te verdwijnen.