De hoes van het nieuwe album van Strydegor past goed bij deze tijd. We zien een gedaante met een pest-masker voor het gezicht en een koptelefoon op de oren. het zou maar zo een weergave kunnen zijn van een recensent van Arrow Lords of Metal in deze Corona tijden.

Strydegor is een formatie uit Duitsland die voorheen grossierde in Viking metal maar de laatste twee albums een slinger heeft gemaakt richting melodieuze death metal. Op het nieuwe album ‘Isolacracy’ kun je zelfs niet (meer) van death metal spreken, in mijn opinie. De band maakt snelle heavy metal met superstrakke gitaarriffs en dito drumwerk. De vocalen zijn afwisselend clean en grunts, beide (!) vaak meerstemmig. Qua sfeertje kun de muziek van Strydegor daarom best vergelijken met een band als Scar Symmetry uit Zweden, al is de muziek van deze band iets technischer dan die van onze Oosterburen.

‘Beware Of The Beast man’ is een orkestraal intro, pas op het einde van de instrumentale track hakken de slaggitaren erin die overgaan in de echte opener van het album. ‘Innocence Corroded’. Een afwisselend nummer dat volgestopt is met lekker gitaarwerk en een hoop tempowisselingen. Strydegor overhandigt de luisteraar met dit nummer meteen het visitekaartje. Zanger/gitarist Florian Kunde doet dat ook, want alle vocalen komen uit zijn keel: zowel de grunts als de cleane zang. Bijzonder knap als je dat kunt. En dan speelt hij er nog gitaar bij ook. Op het navolgende ‘Lucid’ horen we twingitaren en een meer midtempo ritme. Dat de band graag afwisselt in muzikale tempi laten ze horen in ‘Stars and Strife’ dat start als een rustig nummer, maar via tempowisselingen, grunts, lekkere gitaarsolo’s en cleane zang transformeert in een beest van een track dat zomaar de soundtrack van de hel zelve zou kunnen zijn. Een missertje is ‘Into The Unknown’, een nietszeggend instrumentaaltje dat geen enkele meerwaarde heeft ten opzichte van de overige tracks. Met ‘Escape’, het meest prettig in het gehoor liggende nummer van het album (sommigen zouden het ‘commercieel’ noemen) en ‘Still Alive’ neemt de groep nog even muzikale wraak! In het laatste nummer wordt nog eventjes alles uit de kast gehaald. Samen met het eerder genoemde ‘Stars and Strife’ de beste tracks van dit album.

Ik wil deze band zo snel mogelijk live aan het werk zien. In een dampende club. Niet op anderhalve meter afstand maar gewoon zoals het hoort. Het zal nog wel even gaan duren allemaal, en hopelijk hebben bands als Strydegor een zodanig lange adem dat we dat (in 2022?) weer kunnen gaan meemaken. In de tussentijd is ‘Isolacracy’ een aanbevelenswaardig album!