Steel Panther & Wayward Sons – Trix Antwerpen – 4 februari 2020
“De heren van Steel Panther bewezen in ieder geval wel dat ze zeker geen misplaatste grap zijn, maar een erg goed ingespeelde band die het publiek een erg aangename avond kunnen bezorgen.”
De Amerikaanse glam metal formatie Steel Panther wordt door vele metal liefhebbers vaak afgeschilderd als een misplaatste grap, maar dat zou deze band toch ernstig tekort doen. Toegegeven, het interview wat ik met de heren Satchell en Stix Zadinia op het afgelopen Dynamo Metal Fest had, bevatte een hoog nonsens-gehalte maar op datzelfde festival lieten ze tevens zien en horen dat alle bandleden goede muzikanten zijn die een erg sterke live-show met een hoge amusementswaarde neer kunnen zetten. Het verbaasde me dan ook niet echt dat op deze dinsdagavond de Trix in Antwerpen behoorlijk vol was gestroomd met glam metal fans die door een goed op dreef zijnde band getrakteerd werden op een prima show.
10/02/20 I Tekst: Sjak Roks I Pics: Hans Lievaart
Als support act had men de Engelse band Waywards Sons meegenomen en op het eerste gezicht was dat wellicht een vreemde keuze, daar dit vijftal zich meer begeeft in de traditionele metal met een behoorlijke dosis melodie zoals die door bands als Little Angels, The Quireboys en Fastway gemaakt werd. Belangrijkste en bekendste bandlid van deze band is natuurlijk zanger/gitarist Toby Jepson die met name met Little Angels de nodige successen heeft gekend. Toch was het niet alleen Jepson die in positieve zin opviel tijdens de vijfenveertig minuten speeltijd die Wayward Sons had gekregen, want ook gitarist Sam Wood wist het song materiaal erg fraai in te kleuren met zijn uitstekende spel. Je kon duidelijk merken dat we het hier met erg ervaren muzikanten te maken hadden want het optreden was echt tot in de puntjes verzorgd. Het publiek werd gemeteen gegrepen door het heerlijke opgeningsnummer ‘Any Other Way’, waarbij met name de goede achtergrondzang opviel, maar ook de stamper ‘Don’t Wanna Go’, ‘Alive’ en het titelnummer van de tweede CD ‘The Truth Ain’t What It Used To Be’ vielen erg goed in de smaak. Muzikaal gezien was Wayward Sons wat mij betreft dan ook een stuk interessanter dan hoofdact Steel Panther, maar die zouden dat qua amusementswaarde ruimschoots compenseren. Ik weet zeker dat deze band met hun sterke optreden een hoop zieltjes heeft gewonnen en dat is mijns inziens niet meer dan terecht…
Natuurlijk was het overgrote gedeelte van de aanwezigen alleen maar afgereisd naar Antwerpen voor Steel Panther en de band zou er gedurende een klein anderhalf uur geen enkele twijfel over laten bestaan wie er heden ten dage de koningen van de glam metal zijn. Na het Van Halen-intro ‘Everybody Wants Some!’ stapten de heren in volle glam-uitdossing op het podium om de zaal meteen voor zich te winnen met ‘Eyes Of A Panther’. Het imago van de heren is volledig gefocusd op seks, drugs en rock ‘n’ roll en de dubbelzinnige teksten en smaakvolle of smakeloze anekdotes waren dan ook niet van de lucht. Met name gitarist Satchell bleek zich te ontpoppen tot een onderhoudende verteller en hoewel dit uitgebreide geouwehoer bij tijd en wijlen enigszins de vaart uit het optreden haalde kon ik toch regelmatig een glimlach niet onderdrukken.
Veel draaide dan ook om het show-element en de vele grappen en grollen op het podium werden door de enthousiasme menigte geslikt als zoete koek. Soms zocht men het randje van het toelaatbare op, want de imitatie van de een-armige drummer Rick Allen van Def Leppard werd niet door iedereen gewaardeerd had ik de indruk. Subtiliteit is nu eenmaal niet het sterkste punt van de heren van Steel Panther en dat maakt deze band ook wel uniek in zijn soort. Tijdens ‘Asian Hooker’ werd er een Aziatische dame het podium opgetrokken en mocht deze in het middelpunt van de belangstelling staan, terwijl het vrouwelijk schoon in grote getale het podium betrad tijdens ‘Party All Day (Fuck All Night)’ en ’17 Girls In A Row’. Ofschoon er veel aandacht was voor dit soort visuele aspecten, stond de band ten alle tijden muzikaal als een huis en lieten men name gitarist Satchell en zanger Michael Starr horen uit het goede hout gesneden te zijn. Dat is ook wel nodig want als je volledig afhankelijk bent van het show-element zul je als band niet lang overleven en Steel Panther doet zijn ding al ruim tien jaar met veel succes.
Het gehele optreden was erg interessant, maar muzikaal gezien wisten met name de nummers ‘Fuck Everybody’, de single ‘All I Wanna Do Is Fuck (Myself Tonight)’ en de prima ballad ‘I Ain’t Buying What You’re Selling’ te overtuigen in de verder zeer degelijke set. Zoals gezegd was support act Wayward Sons muzikaal voor mij een stuk interessanter, maar qua amusementswaarde is Steel Panther gewoonweg ongeêvemaard mits je hun goed uitgevoerde maar wel redelijk simpele glam metal nummers kunt verteren. De heren van Steel Panther bewezen in ieder geval wel dat ze zeker geen misplaatste grap zijn, maar een erg goed ingespeelde band die het publiek een erg aangename avond kan bezorgen. Ik zou eenieder die het nog niet aangedurfd heeft dan ook willen adviseren om eens een optreden van dit viertal bij te gaan wonen, want ik weet zeker dat je aangenaam verrast zult zijn.
Check de onderstaande socials voor meer informatie over Steel Panther.