Je hoeft geen universitaire studie gedaan te hebben om aan de bandfoto van Starmen te zien dat de bandleden zijn geïnspireerd door de gemaskerde mannen van KISS. De vier Amerikanen klinken op een aantal tracks dan ook wel door op dit derde album van de Zweedse Sterrenmannen. Toch zou het te ver gaan de band af te doen als tweede rangs KISS kloon. Een aantal bandleden speelt overigens wel in een KISS coverband, dat dan weer wel. Starmen heeft zich echter wat KISS betreft het meest laten beïnvloeden door de ‘disco-rock’ periode van de Amerikanen (1979 – 1980). Ben je fan van de KISS albums ‘Dynasty’ en ‘Unmasked’, dan hoor je op ‘By The Grace Of Rock ‘n’ Roll’ wel wat bekende riedeltjes.

Het openingsnummer ‘Shining Star’ heeft echter meer van een track van (het eveneens Zweedse) The Night Flight Orchestra. Swingende poprock met een hoofdrol voor toetsenpartijen en een muur aan achtergrondzang. In het titelnummer hoor ik wel degelijk KISS invloeden, maar dan uit hun latere (en wat mij betreft ook mindere) creatieve periode. Het had niet misstaan op het laatste (mijns inziens zeer matige) KISS studioalbum ‘Monster’. ‘Kairi’ en ‘Kisses Of An Enemy’ zijn typisch jaren ’80 poprockliedjes. Erg ‘licht’ van productie, de gitaren naar achteren gemixt en de toetsen en zang naar voren. En.. dansbaar, jawel! Voetjes van de vloer, rockers!

Dat Starmen muzikaal meer in zijn mars heeft dan poprockliedjes, laten ze horen op de twee beste tracks van het album: ‘Black Thunder White Lightning’ is, ondanks de wel erg eenvoudige teksten en dito refreintje, een hele lekkere bluesrocker en ‘Pleasure Dome’ (geen Van Halen cover) is een hele fijne uptempo metalbeuker met een uitstekende opbouw, compleet met gillende Hammonds en dito gitaarsolo’s. Ook ‘People’s Parade’ haalt een hele dikke voldoende, luister maar eens naar de bass- en gitaarriff die je na één keer luisteren al niet meer uit je kop krijgt.

Starmen bestaat uit een stel uitstekende muzikanten, met een hoofdrol voor zanger/gitarist Kristian Hermanson (ook wel Starman Red). Hij heeft een scheur die perfect bij de muziek past, al vind ik zijn accent af en toe wat storend. Bijzonder want dat hoor je niet vaak bij Zweedse bands. Ook Starman Gold (drums), Starman Silver (drums) en de paarse (gitaar) zijn gepokte en gemazelde muzikanten. Dat is op het hele album goed te horen. De Sterrenmannen leveren met hun derde boreling best een puik album af. De ideale band om als support van The Night Flight Orchestra mee op toer te gaan. En dan maar zien of we ze zonder make up op de gevoelige plaat kunnen vastleggen.