Arjen Lucassen: “Ik heb een zogenaamde “circle of trust” om me heen…”
Een bezige bij zit nooit echt stil. Dit geldt zeker voor Nederlands’ meest succesvolle progmetal muzikant Arjen Lucassen. Met diverse project zette hij zijn stempel en de laatste afdruk is met Star One en het album ‘Revel In Time’ gezet. Een fijne plaat met weer veel gasten. Maar eens even bijkletsen met de sympathieke Haagse Brabander…
Winston Arntz Ι 24 februari 2022
Hee, Arjen, het is zover; de derde Star One is er! Belangrijkste vraag; ben je er blij mee?
Ja…nou, nee. Ik vind het helemaal niks, hahaha. Ik ben heel tevreden met het resultaat. Bij het vorige album dat ik uitbracht, ‘Transitus’ van Ayreon, was ik nerveus. “Wat zou men ervan zeggen en vinden?” Nu heb ik zoiets dat ik het eigenlijk allemaal gewoon goed vond. Ik kon zelfs eerst niet eens een nummer kiezen als single en clip. Ik heb een zogenaamde “circle of trust” om me heen en die stuur ik alle versies altijd toe. Iedereen was super enthousiast en ik heb ook van de muzikanten alleen maar positieve reacties ontvangen. Daar heb ik een goed gevoel aan overgehouden in ieder geval.
Waar zat ‘m dat verschil dan in? Dat je bij ‘Transitus’ toch wel wat zenuwen had en nu niet?
Het was uiteindelijk niet compleet. Er hoorde een film bij, dat ging niet door. Maar was het wel echt Ayreon, het was toch iets meer een soort musical ding…niet echt metal maar ook niet echt prog. Zouden mensen wel begrijpen wat ik ermee bedoelde, er was veel onzekerheid. Bij dit Star One ging het allemaal vanzelf; gitaar inpluggen en de nummers kwamen automatisch eigenlijk. Kostte ‘Transitus’ 3 jaar om te maken, dan was ‘Revel In Time’ in 3 maanden gedaan, om het zo te zeggen.
Had je dan achteraf gezien ‘Transitus’ een andere bandnaam willen of moeten geven?
Ja, dat had ik moeten doen. Maar misschien had ik ook moeten wachten tot die film er was, maar om dit nou járen op de plank te laten liggen…daar had ik er té lang voor aan gewerkt. Voor de muzikanten die meespeelden zou dat ook vervelend zijn geweest. Het was geen optie. Het heeft uiteindelijk ook wel Ayreon eigenschappen natuurlijk; een verhaal, verschillende muzikanten. Uiteindelijk is het ook aan Corona te wijten uiteraard. Maar een andere naam was wellicht beter geweest, inderdaad.
Je hebt als Ayreon ook heel veel fans en volgers, die met smart op een volgend album zitten te wachten, dus een andere naam is dan ook ergens een risico.
Inderdaad, een side-project krijgt soms wat meer kritiek is mijn ervaring. Fans zijn dan toch wat eerlijker. Als je dan niet bij de eerste 10 in de Aardschok eindigt ga je toch denken, dan zijn de eerdere successen meer echt verdiend. Het aanbod is ook erg groot, het lijkt groter te worden zelfs. Door Corona ging iedereen juist nog weer meer opnemen ook, wat ook logisch is.
Voor deze Star One heb je weer een mooie vangst aan gasten gescoord, ging dat makkelijk?
Ik heb de zangers en muzikanten het liefst persoonlijk in de studio maar dat ging door Covid helaas niet deze keer, dat was een nadeel. Ik kon ze zo niet sturen. Voordeel was wel dat iedereen ja zei want ze hoefden niet te touren, haha.
En fijn dat je ook iemand als Steve Vai wist te strikken, wat een mooie plek heb je hem gegeven.
Ja, en dan 10 minuten lang! Hij is echt één van mijn favoriete gitaristen ooit. Dat mijn held, voor mij zoiets geweldigs heeft gedaan, dat was wel even een momentje hoor!
Maar ook een Joe Lynn Turner, die vond overigens wel iets anders klinken dan dat ik hem kende, hij is ook niet meer de jongste natuurlijk.
Ja, hij is 70 en ik was toch ook wel benieuwd of hij het nog wel zou kunnen. Ik had hem voor de vorige Star One ook gevraagd. Hij belde me nu op en zong een stukje door de telefoon en ik dacht; “Yes, hij kan het nog!”. Ik hou van die gasten, een Ian Gillan of Robert Plant zingen nu toch een stuk anders dan vroeger. Gillan zingt geen ‘Child In Time’ meer en dat is dan maar goed ook.
Ik koop de hedendaagse Deep Purple platen nog graag, zeer aangename muziek en een echte band nog.
Zeker en ik vind ze te gek met Steve Morse (gitaar). Fijn dat ze er nog zijn in ieder geval.
Terug naar Star One, nu we het toch over zangers hebben; Brittney Slayes van Unleash The Archers zingt op het eerste nummer, en hoe! Is dat de hoogste noot ooit op een plaat van jou?
Hahaha, het lijkt zo, maar dat komt omdat ze het zo krachtig doet, ze zingt een A. Michael Mills zingt nog iets hoger, in D. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Ik vond ze overigens ook vanwege die manier van zingen. Ik zag haar op YouTube en daar was ze in een karaoke bar aan het zingen. Een meisje met een brilletje krijgt de microfoon in haar hand gedrukt zo van; “nou jij!“. Ze begint en nailt gewoon ‘Queen Of The Reich’ van Queensrÿche even! Beter dan Geoff Tate het ooit gedaan heeft. Dus die moest ik erbij hebben, holy shit!
Leuk dat Tony Martin weer meedoet. Toch een beetje ondergewaardeerd in mijn ogen. Gelukkig is hij nu zelf ook weer terug met een nieuwe plaat. Vrij heavy zelfs, ken je het?
Ja, inderdaad stevige kost. Tony deed ook op de vorige Star One mee, dus ik wist wat ik aan hem had. Wat een top albums nam hij op met Sabbath. Verdiend inderdaad meer, absoluut!
‘Revel In Time’ is wederom een echt ‘Lucassen’ project, in die zin dat je jouw fans weer veel voorschotelt, de tweede CD met de nummers door anderen gezongen en er is ook een 3CD versie net nog meer materiaal?
Hahaha, ja, nou die derde CD bestaat uit de instrumentale nummers hoor, een derde CD met andere zangers, nee zó gek heb ik het niet gemaakt. En dat gebeurt gewoon, als het eenmaal loopt, dan loopt het goed. Het duurt wel lang voordat de ideeën komen soms. Het is de ‘black hole period’, waar ik nu ook in zit trouwens. Dan ben je blij met ieder idee dat je hebt. Als de reacties daarop goed zijn gaat het steeds beter lopen en komt er vanzelf meer. De reden dat de tweede CD met andere zangers bij deze plaat zit is het feit dat Marcela en Jaycee zó goed waren dat ik het niet weg wilde laten. Dit moest ik ook echt meenemen. Jeff Scott Soto zei zelfs; “why do you need me for?”, zo goed vond hij de guide vocals van Jaycee.
Je bent nu dus weer tussen de projecten in, wat ik me wel eens afvraag; zou je nog wel eens terug willen grijpen naar écht vroeger? De Bodine/Vengeance dagen, pure hardrock?
Met die specifieke bands niet nee. Maar ik vind eigenlijk wel dat dit album daar wel raakvlakken mee heeft. ‘Battle Of Time’ en ‘Back From The Past’ hebben die feel wel vind ik. Bij Bodine en Vengeance was het ook zoals ik het nu doe; gitaar inpluggen en de nummers zijn daar op gebaseerd.
Nu in de Black Hole dus, zoals je het noemt, tussen projecten in.
Ja, het is vreselijk als je met iets klaar bent, Star One is nu al een half jaar af. En dan wil je wel meteen door eigenlijk. Maar het is nog niet afgesloten, het album komt nu pas uit. Ik ga wel op zoek, teveel soms en dat kan frustrerend zijn. Soms pak ik de gitaar, komt er gewoon niets. Dan moet ik het even laten, het komt uiteindelijk wel. Af en toe lijkt de bron opgedroogd maar dan zegt Lori (Linstruth, partner) dat ik me geen zorgen moet maken. En natuurlijk heeft ze daar gelijk, het komt altijd goed.
En dat heeft Arjen al meermaals bewezen. Star One zal ongetwijfeld ook wel weer vierde album opleveren. Wat er nu als eerste zal komen? Benieuwd of er nog wat echt verrassends in de hoge hoed zit.
