Na twee albums te hebben uitgebracht in de jaren negentig kwam er voor de eeuwwisseling een schijnbaar einde aan de Amerikaanse band Soundscape. Twintig jaar later besloten de mannen echter om weer bij elkaar te komen en nieuw werk uit te brengen. Zo werden er eerder dit jaar al twee singles uitgebracht, te weten ‘Insatiable’ en ‘Grave New World’. De derde single, ‘Hourglass’, kwam eerder deze maand uit als een soort mini EP en bevatte alle nummers die dit jaar van ze zijn uitgekomen. Of er een volledig album aankomt is onduidelijk, ik vind het dan ook vreemd dat er op deze manier nieuwe muziek wordt uitgebracht. Wellicht dat de muzikanten het water testen om te zien of de muziek die ze vandaag de dag maken opgepikt wordt door het grote publiek. Mijn voorspelling is in ieder geval dat dit niet zal gebeuren.

Onder leiding van zanger/toetsenist Rob Thorne (Sacred Oath) maken de Amerikanen progressieve metal, denk een beetje aan een wat donkere Dream Theater maar dan zonder het extreem hoog technische gepiel. Laat ik beginnen door te zeggen dat ik niet bijzonder onder de indruk ben van de composities, ze zijn niet slecht maar echt vernieuwend of bijzonder is het ook niet. Bij vlagen vind ik het erg onrustig klinken, helaas hoor ik vaker bij progressieve metal bands dat ze overal wel een nieuwer riff of drum break willen plaatsen, maar soms moet je de muziek laten ademen en ruimte laten voor de zang. Ook is de productie van de plaat niet bijzonder sterk, dat is vooral te horen in de onrustige delen waar de audio engineer veel meer rust had kunnen creëren met een goede, gebalanceerde, mix. Verder klinkt het wat kil, klinken de drums niet overal even goed, en mis ik een vette gitaarsound. Gelukkig spelen de mannen wel (redelijk) strak en zijn ze zeker geen slechte musici, toch krijg ik nergens het gevoel dat ze echt iets bijzonders presenteren. Ditzelfde geld ook voor zanger Thorne, hij is zeker geen slechte zanger maar hij zal ook zeker geen prijzen winnen. Vooral vind ik zijn stemgeluid niet zo goed bij de muziek passen, maar dat is dan misschien wel weer op hetzelfde niveau als de rest van de band.

Wat kan ik er meer over zeggen? Met drie tracks die bij elkaar net de tien minuten grens overschrijden ben ik er in ieder geval niet van overtuigd dat deze mannen aan een succesvolle comeback werken. Hoewel er goed naar de muziek te luisteren valt ben ik geen moment onder de indruk van de liedjes of de muzikanten. Ik zou dus vooral adviseren om deze release links te laten liggen en je kostbare tijd elders aan te spenderen.