Voor het derde album ‘Premonitions’ heeft Sojourner een contract bij Napalm Records in de wacht gesleept en dat is geheel terecht, want met vorig album ‘The Shadowed Road’ maakten ze reeds een prima indruk. Toen vermeldden we al de gedetailleerde afkomst van dit internationale gezelschap, maar het is toch het kerntrio bestaande uit het echtpaar Mike Lamb (uit Nieuw Zeeland) en de Engelse Chloe Bray die nu in Schotland wonen, plus zanger Emilio Crespo (Spaanse afkomst) die compositorisch aan het roer staan in dit zeskoppig collectief.

Zij creëren de lange, atmosferische black metal epossen met duister doomtintje en folkloristische toets. Enerzijds doet de muziek sterk denken aan Summoning, maar anderzijds – zeker omdat Chloe’s vrouwelijke zang in elke song aan bod komt – denken we ook aan Draconian. Niet zo gek, want Heike Langhans zorgde weer voor visuele bijdragen en foto’s. En ook Borknagar’s Øystein G. Brun was weer op post om al dit fraais te mixen en masteren in zijn Crosound studio.

Songs vangen meestal heel timide aan met piano of tokkelende gitaren en weten dan heerlijk te evolueren naar woestere uitvallen met Emilio’s zwartgeblakerde screams (en incidenteel death grunts), waarna er halt gehouden wordt met breekbare atmosfeer om Chloe’s vocale inbreng te accentueren. Zwevende keyboards en het fluitspel van Chloe maken er een superieure zweeftocht van. Songs als ‘The Monolith’ en ‘The Apocalyptic Theater’ ademen de sfeer van de feeërieke landschappen die je ziet in de prachtige clip voor dit andere epos ‘The Deluge’. Het kan geen toeval zijn dat Lords of the Rings in Nieuw Zeeland opgenomen is en de huidige habitat Schotland heeft natuurlijk ook een keur aan verwante adembenemende landschappen. De band verliest zich nergens teveel in traagheid en weet slepende stukken mooi af te wisselen met energieke uitvallen. Wat dat betreft is ‘The Deluge’ zelfs behoorlijk uptempo. Het kortste nummer ‘Talas’ onderscheidt zich van de rest, omdat dit een kalme, serene song is waarin Chloe alleen zingt, weemoedig en begeleid op piano, tot de uitbarsting toch nog komt. Fluit, piano en een dreigende toon vormen begin en einde van ‘Atonement’, terwijl ‘The Event Horizon’ voor de verandering erg heftig start, maar toch heeft de muziek van Sojourner vooral een zekere gratie en sierlijkheid die zelden te spotten is in (atmosferische) black metal. Weer een stap vooruit in het uitgestrekte oerbos!