Het twaalfde studioalbum van Soilwork, ‘Övergivenheten’, is een kunstwerk bestaande uit de zielenroerselen van hoofdcomponisten Björn ‘Speed’ Strid (zang) en gitarist Daniel Andersson. Zoals je in ons interview kunt lezen, bevonden beide heren zich in een totaal andere gemoedstoestand. Terwijl het opperbest ging met Strid, worstelde David met innerlijke demonen. Het was dan ook een schok om – nog voor we deze recensie en het interview uittypten – te vernemen dat David Andersson gestorven was aan alcoholisme en mentale problemen. Met een vreemd gevoel – maar ook dankbaar – denk ik nu terug aan de keren dat ik de intelligente, rustige man aan de lijn had voor interviews.

‘Övergivenheten’ is dus zijn afscheid van deze wereld, maar het is wel indrukwekkend en waardevol. Dat zeg ik niet (alleen) door de tragische gebeurtenissen, want zelfs in Aardschok was het album ‘plaat van de maand’ voor dit gebeurde. Het is gewoon een erg pakkend album, gemaakt in een intense en moeilijke periode van isolatie en vertwijfeling. Door de pandemie had men wel meer tijd om alles af te werken en dat speelde vast in het voordeel. Soilwork gaat veel breder dan melodieuze death metal. De heftigste stukken op dit schijfje grenzen aan blastbeats en de furie van black metal, de kalmste stukken brengen een serenade die ontwapenend en ontroerend is.

Met extra aandacht luisteren we nu naar het gitaarspel van David Andersson en dat begint al met het begin van de titelsong dat opener is. Akoestische gitaar en vervolgens sensitieve klanken die aan Pink Floyd doen denken. Zeer prachtig! Wanneer energie aanzwelt, dan is de afwisselende zang van Björn Speed meteen de bikvanger. Hij laar zich op dit album meer dan ooit uit in zijn welbekende grunts, maar ook in de gepolijste cleane zang die we ook kennen van bij The Night Flight Orchestra. Dat vormt welluidende contrasten. De luchtigheid van catchy refreinen – zoals in ‘Nous Somme La Guerre’ en ‘Electric Again’ – staat in schril contrast met de heavy teksten. Anderzijds kom je ook opstandige schreeuwpartijen tegen en betrapten we onszelf erop om zelfs wat black metal invloeden te noteren en niet zomaar eenmalig. Er wordt dus gezalfd en gegeseld, maar boven alles is dit een razend interessant album dat we tot het beste werk van de band rekenen.