Het Zwitserse Sideburn bestaat al sinds 1997. Of eigenlijk al sinds 1985. Onder de naam Genocide speelde de band twaalf jaar lang klassieke heavy metal, tot de naam- en stijlverandering werd doorgevoerd en men als Sideburn klassieke hardrock ging maken in het straatje van AC/DC, Rose Tattoo en landgenoten Krokus.

Op het nieuwe, negende (!) album ‘Fired Up’ zijn ook invloeden uit southern rock te horen (grappig als je als Zwitser southern rock maakt) maar AC/DC is duidelijk de grootste inspiratie van de heren met de bakkebaarden. En zo is ‘Fired Up’ een verzameling van catchy hardrocksongs geworden met swingende blues en boogiewoogie als basis. Of je nu naar ‘Feel The Heat’ of ‘Bad Side Of Town’ luistert, naar ‘Devil In Me’ of ‘Paid My Dues’, de tracks klinken allemaal een beetje hetzelfde of liggen in elkaars verlengende.

Dat de groep prima op elkaar is ingespeeld, is goed te horen. Gitarist Sickyy Lyo en bassist Thierry Nydegger zijn nieuw, maar vallen nauwelijks op. Zanger Roland Pierrehumbert heeft een licht schuurpapieren stem die prima bij de muziek van Sideburn past. Accentloos is zijn uitspraak van het Engels niet, maar ik heb dat niet als heel erg storend ervaren. Werkte de groep op hun vorige album nog samen met sterproducer Beau Hill (Ratt), op ‘Fired Up’ zat Dennis Ward in de studio achter de knoppen. Hij legde een gortdroog geluid neer voor de band, dat prima past bij het type hardrock dan Sideburn maakt.

Zowel in muzikaal opzicht als tekstueel is ‘Fired Up’ nergens verrassend. Wanneer dit is wat je verwacht van een Sideburn album is er niets aan de hand en kun je blind tot aanschaf overgaan. Als je van een meer spannende aanpak en afwisseling houdt, kun je beter op zoek naar iets anders.