Drie jaar geleden begon het Nederlandse Shuulak met een project dat heel wat jaren zou aanslepen. Elk jaar verscheen er een EP met drie tot vijf nummers. De rode draad vormde de menselijke obsessie met dingen die hem uiteindelijk zouden vernietigen. De vier hoofstukken ‘Nigredo’, ‘Albedo’, ‘Citrinitas’ en nu sluitstuk ‘Rubedo’ zullen binnen afzienbare tijd als het album ‘Rebis’ uitkomen. Rebis zelf is Latijn voor een meesterwerk in de chemie waarbij de namen van de EP’s verschillende stadia vormen. Er werd alleszins goed over nagedacht.

‘Rubedo’ start met ‘Ancient Sins’, een krachtig en sterk nummer dat de luisteraar direct in vervoering brengt. Halverwege zit nog een mooi klinkende break met zachtere gitaren en emotionele zang. Ook ‘Scourge Of Aenons’ heeft zo een kras middenstuk met koorzang. Zoals gebruikelijk is de titeltrack een korter stuk. Er wordt afgesloten met ‘The Azoth’ en ‘The Azoth II’. Het eerste deel begint zacht en groeit uit tot een steviger nummer met rauwer gitaarwerk en alweer straffe zanglijnen. Deel twee is een mooi einde van een sterk verhaal met strijkers en fragiele zangpartijen. Ik moest zelfs een beetje denken aan Sigur Rós. Shuulak wist me al te boeien vanaf de eerste EP maar persoonlijk vind ik ‘Rubedo’ hun sterkste werk. De traditionele benadering van heavy metal met moderne invloeden vormt een mooi geheel met de puike zangprestaties van Bastiën die hier en daar zelf wat weg heeft van Avenged Sevenfolds M. Shadows. Benieuwd dus wanneer ‘Rebis’ uitkomt en je de vier afzonderlijke werkstukken als een geheel kan beluisteren. Het feit dat alles nog steeds in eigen beheer werd uitgebracht, dwingt nog wat extra respect af.