In 1993 richtte Scott Stapp samen met gitarist Mark Tremonti Creed op. Het Amerikaanse succes van de band is – ook nu nog – immens. Later zal Tremonti grote sier maken in Alter Bridge, terwijl zanger Scott Stapp een solocarrière uitbouwt met de albums ‘The Great Divide’ (2005), ‘Roof Of Life’ (2013) en ‘The Space Between The Shadows’ (2019). Op dit laatst vernoemde album stond intens materiaal van een protagonist die komaf maakte met al zijn demonen. Verslavingen, mentale problemen, scheidingen… dit alles werd in de teksten heel aangrijpend verwoord. Nog steeds is dat het geval op dit vierde studioalbum ‘Higher Power’, al merk je al aan de titel dat Scott zich nu beter in zijn vel voelt.

Het is dan ook een energieke track in de vorm van het titelnummer dat de spits van de nieuweling afbijt. Stevige riffs worden aangezet met keyboards en Scott’s stem zal ons altijd aan de grunge periode doen denken. Het is een zuivere, krachtige, soms een beetje lijzige stem die alle songs op voortreffelijke wijze invult en meer zeggingskracht geeft. De gesproken passages verraden dat Scott zeer diep zat, maar erin slaagde om er bovenop te komen. Een scheurende gitaarsolo ornamenteert het eveneens harde maar melodieuze ‘Deadman’s Trigger’. Er zijn maar liefst vijf singles verschenen van dit album, een teken aan de wand dat Scott Stapp nog steeds hoge verkoopcijfers haalt. Geen wonder, want hij is ook een meester in de tragere, zachte songs. ‘When Love Is Not Enough’ is daar een eerste voorbeeld van: tokkelende gitaren, beetje oosterse tint en heel mooie zang die erg weemoedig is. Het meest catchy nummer is ‘What I Deserve’. Niet alleen de tekst grijpt meteen naar de keel, het is het duidelijke pakkende refrein en de vurige gitaarsolo van de Griek Yiannis Papadopoulos die dit waarlijk heerlijk en meeslepend maakt. Gesproken samples hebben een verwarrend effect, maar verhogen het drama. Een duet met vrouwelijke zang van Dorothy (een Amerikaanse rockband met gelijknamige zangeres) is – zo hoort het op z’n Amerikaans – sensitief en honingzoet. Als we aan stadionrock denken, dan is ‘Black Butterfly’ toch wel een geknipte track om daar op hoog volume naar te luisteren. De volgende songs zijn kalme, contemplatieve pareltjes. Ze vangen allemaal aan met mooie akoestische gitaren en de stem van Stapp doet de rest. Nog tweemaal is er een bijdrage van Yiannis en je merkt dat dit een andere stijl solo’s is dan die van Stapp. Verfrissend dus. Er is absoluut geen bezwaar tegen de zachtere songs, omdat ze je geboeid doen luisteren naar wat de man te zeggen heeft. Voor sommigen mag het misschien wat al te gepolijst of gladjes overkomen, maar dat is nu eenmaal de reden dat Scott Stapp (en Creed) zo’n breed publiek aanspreken. Het ingetogen besluit dat ‘Weight Of The World’ heet, ontroert en steekt een hart onder de riem van lui die het momenteel erg moeilijk hebben. En het succesverhaal gaat verder, want Scott Stapp deed in maart al een aantal concerten in de VS en zelfs Creed komt terug tot leven. In april zijn ze headliner tijdens de Summer of 99 cruise en dit zijn de eerste shows in 12 jaar. Je houdt dan ook een positief gevoel over wanneer je naar ‘Higher Power’ luistert.