Saxon, Girlschool, Grand Slam – 013 – Tilburg – 2 maart 2025
“De show is er een om in te lijsten muzikaal en vocaal “
Voor de metalheads die van de new wave of British heavy metal houden. staan vanavond 3 bands om je vingers bij af te likken. Met Grand Slam, Girlschool en Saxon krijgen we een lineup die je ongeveer tussen de 40 en 50 jaar terug brengt in de tijd.
13 maart 2025 I Tekst Perry Boleij, fotografie: Walter Sterkenburg
Grand Slam is een Ierse / Engelse rockband, officieel opgericht in 1984 door Phil Lynott, nadat zijn vorige band Thin Lizzy uit elkaar viel. De band was ongeveer een jaar actief en weer een jaar later stierf Phil. In 2016 werd er weer nieuw leven in geblazen door oud leden Mark Stanway en Laurence Archer. Die laatste is het enige lid dat nog van die tijd vanavond op het podium staat. Maar nondeju, wat een gitarist. Hij strooit solo’s het publiek in die onbeschrijflijk vet zijn. De band wordt aangevuld met zanger Mike Dyer (die vandaag even in de stad is geweest en niet helemaal snapt wat er aan de hand is met al die verklede mensen… carnaval natuurlijk), bassist Rocky Newton, drummer Benji Reid en er is ook nog een toetsenist verstopt op het podium.
Ze beginnen met een nummer van Phil Lynott ‘Nineteen’ en het is meteen duidelijk dat zanger Mike een echte entertainer is, met een hele goede stem. Drummer Benji gaat gruwelijk te keer op zijn trommels. De sympathieke mannen spelen 6 nummers waarvan 3 covers, en niet de minste ‘Military Man’ origineel van Gary Moore, nog zo’n grootheid in de muziek. Dit nummer heeft natuurlijk gave gitaarsolo’s nodig en die kan Laurence wel leveren. Met ‘Whiskey In The Jar’ de Ierse traditional in de Thin Lizzy versie eindigen ze dit hele gave optreden.
Op deze Engelse avond is de 2e band Girlschool die ook al 47 jaar bestaat. Girlschool bestaat uit allleen maar dames. Nu zit er vanavond WEL een dude op de drumkruk, want Denise Dufort is ziek. Zangeres / gitariste Kim McAuliffe heeft enorm last van haar keel, dus eet snoepjes om dat een beetje te verzachten. Maar die helpen eigenlijk niet, zo zegt ze, dus haalt ze hem uit haar mond en gooit het snoepje in het publiek. Maar we horen wel dat het niet echt goed zit met haar stem. Bassiste Olivia Airey is een nicht van Don Airey die we kennen als toetsenist van Deep Purple. Gitariste Jackie Chambers heeft wel wat mooie solo’s voor ons in petto.
De band krijgt drie kwartier en ze doen hun best om het publiek voor zich te winnen, maar het klinkt allemaal een beetje rommelig. Maar nummers als ‘Demolition Boys’, ‘Hit And Run’ en ‘It Is What It Is’ moeten het vanavond wel doen en met de meezinger ‘C’mon Let’s Go’ en de covers ‘Race With The Devil’ van Gun en ‘Bomber’ van Motörhead komt het publiek toch los. Joe Stump van Alcatraz laat op ‘Are You Ready’ horen wat hij kan op gitaar, maar of dat nu zo’n toevoeging is weet ik niet.
Dan kunnen we ons opmaken voor de sterren van vanavond, Saxon. Deze tour is voor de helft genoemd naar het laatste album van de band ‘Hell, Fire And Damnation’ maar het is het 45 jarig bestaan van hun album ‘Wheels Of Steel’ en dat wordt in de naam van de tour ‘Hell, Fire And Steel’ mede duidelijk. Het album uit 1980 wordt gevierd met het integraal spelen van die klassieker. Maar eerst krijgen we 9 nummers van andere albums, waaronder 4 titelsongs van de albums, ‘Strong Arm of The Law’ 1980, Solid Ball Of Rock’ 1991, Dogs Of War’ 1995 en ‘Hell, Fire And Damnation’ 2024.
Er schallen zo verschillende deuntjes uit de speakers, waaronder ook mijn favoriet ‘Dallas 1 PM’, dat over de moord op John Fitzgerald Kennedy gaat.
Het geluid is goed en de band heeft er zin in, dus het is ‘Wheels Of Steel’ tijd voor we het weten. Niet dat dat eerste gedeelte vervelend was, maar het album wat nu komt is toch wel een icoon in de New Wave Of British Heavy Metal. Deze plaat is uitgekomen in 1980 en, zo zegt zanger Biff Byford, dat was de tijd dat er geen mobiele telefoons, geen streams alleen maar “a needle and a record” waren. De langspeler begint met ‘Motorcycle Man’ en zo ook dit gedeelte van de show en daarna nog 8 nummers met als laatste ‘Machine Gun’. Ik zeg het nu even snel, maar dit was toch wel een memorabel stuk van de show, hoeveel bands kunnen zeggen dat ze een plaat hebben die 45 jaar oud is? En dat dan ook nog eens op deze manier brengen, geweldig. Saxon is eigenlijk altijd wel goed, ook vanavond laten ze zien dat ze hoog op de ladder staan.
We krijgen na het ’Wheels Of Steel’ gedeelte nog 4 nummers ‘Crusader’, ‘Heavy Metal Thunder’, ‘Denim And Leather’ waarbij er deze keer 2 battlevestjes het podium opgegooid worden. Biff bekijkt ze allebei en doet er één aan, de andere hangt hij aan het drumstel van Nigel Glockler. Maar gitarist Brian Tatler, die we ook kennen van Diamond Head (de vorige tour nog de support act van Saxon) besluit om het andere vest aan te doen. Samen met Doug Scarrat heeft Saxon een geweldig gitaartandem. Bassist Nibbs Carter zorgt ervoor dat we scherp blijven en attendeert ons daar met enige regelmaat op, een druk baasje die Nibbs. Met ‘Princess Of The Night’ eindigen we deze avond. De show is er één om in te lijsten, muzikaal en vocaal dan, want er hoort niet te veel poespas bij een Saxon optreden. Geen vlammen, beeldschermen, of zoiets dergelijks, maar dat hebben deze heren zeker niet nodig. Op één of andere manier krijgen deze heren het altijd voor elkaar, een smile op mijn gezicht toveren met gewoon vette muziek van een sympathieke band.
De setlist van vanavond:
1. Hell, Fire And Damnation
2. Dogs Of War
3. Backs To The Wall
4. Madame Guilotine
5. And The Bands Played On
6. Dallas 1 PM
7. Solid Ball Of Rock
8. Strong Arm Of The Law
9. 1066
‘Wheels Of Steel’ Album
10. Motorcycle Man
11. Stand Up And Be Counted
12. 747 (Strangers In The Night)
13. Wheels Of Steel
14. Freeway Mad
15. See The Light Shining
16. Street Fighting Gang
17. Suzie Hold On
18. Machine Gun
Toegift:
19. Crusader
20. Heavy Metal Thunder
21. Denim And Leather
22. Princess Of The Night
