Zeven jaar hebben we moeten wachten op een nieuw album van het uit Frankfurt (Duitsland) afkomstige Sapiency. Dat het de afgelopen jaren gerommeld heeft in de bezetting van het zestal is nog zachtjes uitgedrukt. In de biografie lees ik dan ook dat de komst van nieuwe mensen nieuwe invloeden met zich heeft meegebracht, maar dat er aan oude kernwaarden is vastgehouden. Dat zou betekenen dat de melodieuze death metal van de vorige albums, ‘Fate’s End’ (2011) en ‘Tomorrow’ (2013) in stand gehouden is en verder is uitgebouwd. Sterker nog: In vergelijking met het vorige album heeft het Duitse zestal het in de biografie over een massiever, krachtiger geluid en brutere, veelzijdigere riffs.

Het is mooie praat, maar het is niet wat ik tegenkom op ‘For Those Who Never Rest’. Wat op het nieuwe album opvalt, is dat er meer ruimte is voor melodie, het tempo wat is teruggeschroefd en de rauwe randjes van de vocalen zijn afgehaald. Er wordt gebruik gemaakt van een overdosis aan mee te zingen, pakkende refreinen (‘Like Yourself’, ‘Dangerous Game’, ‘Revenge’, ‘Thin ice’, ‘Borderline’, ‘Lucid Dreamer’, ‘Dropped Again’ … inderdaad: waar niet?), wat ervoor zorgt dat de toegankelijkheid enorm is opgeschroefd. We kwamen dit weliswaar ook al een beetje op het vorige album tegen (bijvoorbeeld ‘Weight of the World’), maar nu zijn bijna alle dertien tracks hierop gestoeld. Veel lijkt in het teken van een open, kleurrijk geluid te staan. Melodieuze death mag nog wel de basis zijn maar de zware accenten in de muziek zijn behoorlijk verbleekt en het agressieve van de death metal is vaak naar de achtergrond gedrukt. ‘For Those Who Never Rest’ levert zeer toegankelijke melodieuze death metal op, maar ontbeert zaken als intensiteit, agressie of snelheid. Van een, in de biografie beloofd, massiever geluid is helemaal geen sprake. Die toegankelijkheid zal ongetwijfeld mensen aanspreken en liefhebbers van bands als Emergecy Gate, Mercenary, MyGrain, Naildown en Raintime moeten hun oor zeker even te luister leggen, maar tot die groep reken ik mijzelf niet. Tekstueel staan situaties waarin mensen besluiten hun leven ten goede te keren centraal.

“Een volwassen plaat met veel potentie”, schreef voormalig collega Melanie over het vorige album. Die potentie wordt, in mijn optiek, op het nieuwe album helaas geen moment waargemaakt. ‘For Those Who Never Rest’ biedt daarentegen een erg open, toegankelijk, inwisselbaar geluid.  Dat moet maar net je ding zijn…