Noorwegen heeft zich in ons collectief metalen geheugen voornamelijk gevestigd als bakermat van uitstekende black metal. Dat betekent echter niet dat er geen bands in andere subgenres van metal bestaan. Denk in deze optiek aan bands als Audrey Horne of Sahg. Weliswaar waren beiden een oorspronkelijk initiatief van muzikanten uit extremere metal hoek, maar zij hebben intussen toch ook al genoeg albums uitgebracht om een belletje te doen rinkelen in heel Europa.

Nadat Sahg in 2016 het vorige album ‘Memento Mori’ uitgebracht had, konden zij bijvoorbeeld op tournee met Opeth. Het is slechts één voorbeeld van hoe men een eigen pad uitstippelt. Tegenwoordig is Sahg een trio, want de inlijving van tweede gitarist Ole Walaunet was van korte duur en dus ligt het nobele leiderschap nu bij Olav Iversen (zang, gitaar), samen met bassist Tony Vetaas en drummer Mads Lilletvedt. Misschien is dat de reden dat ‘Born Demon’ behoorlijk rudimentair overkomt, met compacte songs en recht voor de raap. Dat zal live natuurlijk meer vlammen.

Er zijn inmiddels vier singles van dit album verschenen, dus één en ander laat uitschijnen dat het menens is met deze nieuwe koers om toegankelijk over te komen. ‘Fall Into The Fire’ en ‘House Of Worship’ zijn dan ook uptempo, rockende songs met zang die aan de jonge Ozzy Osbourne doet denken. Het titelnummer kiest dan voor tragere doom metal, met speech en zware riffs waarbij de sfeer een psychedelisch tintje krijgt waar we wel van houden. Vroege Black Sabbath en satanisme schijnen door in ‘Descendants Of The Devil’, maar onze favoriet is gebrandmerkt als pure doom met zalvende Pink Floyd vocalen, genaamd ‘Black Cross On The Moon’. Het wordt slepend, episch en atmosferisch en dat gaat de Noren nog steeds het beste af. Even later is ook ‘Salvation Damnation’ een meer gevleugelde track die lichtjes psychedelisch overkomt, ondanks zijn uptempo ritme. Een ander nieuw element in de sound is dat er gewichtige koorzang toegevoegd wordt (luister naar ‘Killer Spirit (From Outta Hell)’ en er nog meer samples met declamerende toespraken volgen. ‘Heksedans’ kent een vreemd verloop tussen occultisme en luchtige ‘nanana’ gezangen en in het fatalistische ‘Destroyer Of The Earth’ heersen weer Black Sabbath invloeden. Al bij al blijkt ‘Born Demon’ een onderhoudend album te zijn, maar wel anders dan we verwacht hadden. We laten binnenkort Olav zelf aan het woord om dit nader toe te lichten.