We hoeven er geen tekeningetje bij te maken. Sabaton heeft ons – gebaseerd op de albums ‘The Great War’ (2019) en ‘The War That Ends All Wars’ (2022) – jarenlang getorpedeerd met verhalen over de Eerste Wereldoorlog. De albums werden gevolgd door unieke, soms bijna megalomane, zijprojecten die daaruit voortkwamen en gretig aftrek bij de fans kenden. Sabaton is GROOTS! Dat leidt geen twijfel.

Daarna is het natuurlijk voor altijd een hele uitdaging om dit allemaal nog te evenaren en liefst zelfs te overtreffen. De wereld verandert en Sabaton goes with the flow. Men koos voor een breder thema, zodat een gevoel van compositorische vrijheid zich van hen meester maakte. ‘Legends’ bevat songs met verhalen over heersers/mensen die in hun leven een legendarische status bereikt hebben. Zij die voor altijd de geschiedenis geschreven en mogelijk zelfs veranderd hebben. Zo konden hoofdcomponisten Pär Sundström en Joakim Brodén zich eens uitleven in songs die niet noodzakelijk strijdvaardig, stoer en strikt Sabatonesk waren. Bovendien konden deze legendes uit heel de wereld komen en van alle tijden zijn. Onze eerste indruk was dan ook dat dit ‘anders’ klinkt. Of was dit ons gewoon in de mond gelegd door de band? Want bij nader inzien, moeten we toch wel stellen dat het Sabaton geluid ook op ‘Legends’ heel herkenbaar blijft. Gelukkig maar, want het blijft een dunne lijn tussen progressie en vertrouwd bezig zijn. Als men teveel afwijkt, haken de oude fans af, als je jezelf herhaald is er ook commentaar. Wat heeft Sabaton gedaan? Rekening gehouden met wat ze opgebouwd hebben, maar daar nog kleine nuances aan toegevoegd.

Sabaton heeft een nieuw label en gitarist Thobbe Englund is naar het nest teruggekeerd nadat Tommy Johansson de band verliet. Naar mijn gevoel heeft ‘Legends’ nog het meeste verwantschap met hun ‘Heroes’ album, zowel thematisch als wat muzikale aanpak betreft. Je merkt iets meer variatie, een herwonnen vrijheid die tot uitbundigheid leidt en wanneer Joakim begint te zingen denk je onvermijdelijk aan zijn persoonlijkheid. Bovendien krijgen we ook hier in elk nummer een beknopte en duidelijke geschiedenisles met een kwinkslag.

‘Templars’ opent en gaat over tempeliers. Massieve koorzang zorgt voor grandeur, gevolgd door verhalende zang van Joakim. Dit alles wordt geserveerd met een flinke laag orkestratie. Deze orkestrale stijl is echter incidenteel, want het wordt een metal album, geen symfonische overdaad. Het koor en de (mannelijke) samenzang blijven wel een sterk aanwezig item. Catchy en daadkrachtig volgen songs over Genghis Kahn (‘Hordes Of Khan’), Ching Lü Bu (‘A Tiger Among Dragons’), Julius Caesar (‘Crossing The Rubicon’) en Napoleon (‘I, Emperor’). Denk maar niet dat de strijdvaardige toon uit de songs verdwenen is. Het wordt lichtelijk over een andere boeg gegooid in het wilde ‘Maid Of Steel’ (over Jeanne d’Arc), het mediumtempo ‘Impaler’ (Vlad Dracula) en het duistere ‘Lightning At The Gates’ waarvoor Hannibal model stond. Het nummer dat het meest afwijkt van hardnekkige verwachtingspatronen, is ‘The Cycle Of Songs’ (over een Egyptische farao). Met zijn duistere toetsen en uitwaaierende gitaarklanken spitsen we hier meteen de oren. Erg mooi gitaarwerk en een toffe song! Afronden doet men op het thuisfront met een Zweedse tekst in ‘Till Seger’. Hiermee zullen oude en nieuwe fans tevreden zijn, zodat Sabaton ook stilaan legendarisch wordt.