Dit jonge vijftal komt uit Denemarken en brengt met ‘Animus’ hun debuut album uit. De voornaamste inspiratiebronnen waren innerlijke angsten, haat en nog meer van die gezellige gedachten. Niet echt iets origineels voor een metalcore band maar het leverde wel een degelijk album op.

Het is vooral zanger Mathias Rønde die zich laat gelden. Harde en bitsige zang die soms naar deathcore neigt, wordt afgewisseld met cleanere partijen. Muzikaal wordt er stevig tegenaan gegaan en zitten er tamelijk progressief aandoende stukken in. Hierdoor klinkt Royal Deceit tamelijk modern. Er werd alleszins voor genoeg afwisseling gezorgd, waardoor er nergens een moment van verveling aanwezig is. Na een tamelijk duistere intro krijg je met ‘End Of Days’ het eerste volwaardige nummer te horen. Behalve metalcore hoor je ook nog stukken deathcore en zelfs wat punk in de refreinen met de nodige oi’s. Het ritme oogt behalve stevig ook lekker rauw en vuil. Het volgende ‘Bite The Curb’ laat dan heel progressieve metalcore horen. Halverwege is zelfs een break voorzien met authentieke flamenco. ‘Chasing Ghosts’ is nog zo een uitstekend nummer. Waar het aanvangt met punkrock, gaat men vervolgens over naar metalcore met wat breaks en catchy zanglijnen. Tot het einde toe blijft de band op hoog niveau presteren. Met de twee afsluiters ‘Oceans Of Black’ en ‘Echoes Of Hate’ gaan ze trouwens nog heel stevig tekeer. Een sterk debuut van een veelbelovende jonge band.