Røsenkreütz is een solo project van Fabio Serra die is uitgegroeid tot en volwaardig band-project. Wie bij het lezen van de naam denkt dat Røsenkreütz een Duitse groep is trekt aan het verkeerde einde, de heren en dame zijn namelijk allemaal Italiaans. Na jarenlang onderdeel te hebben uitgemaakt van diverse bands besloot Serra, na het horen van wat oude demo’s, om het solo project te starten. Al snel had hij vrienden bereid gevonden om mee te doen en werd het debuutalbum ‘Back To The Stars’ in 2014 uitgebracht. Zes jaar later ziet diens opvolger het levenslicht en kreeg de naam ‘Divide Et Impera’, oftewel; verdeel en heers.

De muziek die de Italianen maken kan ik niet direct linken aan een bestaande band, toch klinkt het vertrouwd. Ik moet denken aan een combinatie van Queen, Rainbow, en Kayak, maar dan met wat meer progressieve elementen. De composities zijn  best aardig en luisteren makkelijk weg maar echt bijzonder kan ik het niet noemen, daarvoor is het niet avontuurlijk genoeg. Het jaren tachtig pop-rock geluid met focus op melodie maakt het album wel een beetje tam, ik mis dan toch wat pit of hele sterke technische passages. Dat er weinig complexe instrumentale passes te vinden zijn betekent niet dat de muzikanten er niets van bakken, het album is gewoon uitstekend ingespeeld. Wel hoor je dat ze geen prijzen gaan winnen voor hun instrumentale kwaliteiten, maar het album is gewoon prima op niveau gespeeld. Wel heb ik wat kritiek op de zang, Max Piubelli (Methodica) heeft een dik Italiaans accent die ik lastig kan negeren. Verder zingt hij niet slecht maar ben ik ook niet onder de indruk van zijn geluid, hoewel zijn melodieën dan vaak weer wel goed gekozen zijn. Zonder accent had ik er waarschijnlijk niet eens wat over gezegd.

De Italiaanse band met een Duitse naam en Latijns album titel weet bij mij geen snaren te raken. Het tamme geluid van de band, het accent van de zanger en de weinig avontuurlijke composities zorgen er voor dat ik te snel verveeld raak. Toch is het zeker geen slecht album en zullen er vast wel mensen bij zitten die het juist fijn vinden dat de muziek lekker toegankelijk is. Voor velen zal ‘Divde Et Impera’ echter snel zijn vergeten zijn na een luisterbeurt.