Mijn eerste kennismaking met Rose Tattoo was in 1981, toen hun doorbraakalbum ‘Assault & Battery’ uitkwam. In een tijd dat volgeprikte armen en kale koppen nog geen gemeengoed waren (ook in de hardrockwereld niet) maakte de hoes van dat album een enorme indruk op mezelf als twaalfjarig ventje dat alleen naar Kiss luisterde. Wat een gevaarlijke gasten! En dan vooral zanger Angry Anderson. De groep stopte min of meer in 1987, om in het jaar 2000 een herstart te maken. Mede doordat Guns N’ Roses een Rose Tattoo cover uitbracht in de vorm van ‘Nice Boys (Don’t Play Rock ‘n’ Roll)’ maakte de interesse in Rose Tattoo een opleving door. In de twintig jaren die volgden maakte Rose Tattoo nog een handvol albums maar was vooral veel op de internationale podia te zien waarbij zowel clubs als festivals veelvuldig werden aangedaan. Al lang niet meer in de originele bezetting uiteraard, waarvan inmiddels een aantal leden is overleden, maar dat mocht de pret niet drukken.

In 1978 verscheen het debuut van de band. In de meeste landen titelloos uitgebracht, maar in een aantal landen onder de titel ‘Rock ‘n’ Roll Outlaw’. Anno 2020, inmiddels loop ik zelf ook al jaren met volgeprikte armen en een kale kop rond, vindt Angry Anderson het hoog tijd voor een remake van het 42 jaar oude debuut. ‘Outlaws’ is dus niets meer en niet minders dan een nieuw ingespeelde versie van de debuutplaat. Over de zin en onzin daarvan kun je lang discussiëren. Ik ben er zelf geen voorstander van. Wat voegt zo’n opnieuw opgenomen versie van een klassiek debuutalbum nou toe?  Naar de beweegredenen van Angry kan ik alleen maar gissen. Het is in ieder geval niet zo dat het oorspronkelijke album nergens meer te krijgen is. Voor een tientje kun je het album vrij gemakkelijk vinden. Ook op de streamingsdiensten is de 1978 versie gewoon te vinden. Dat geeft ook de mogelijkheid om de twee versies naast elkaar te leggen en een vergelijking te maken. En dan kun je de nieuwe release best wel een paar punten geven. ‘Outlaws’ kent natuurlijk een veel modernere productie waardoor het een stuk beter klinkt dan zijn eerstgeboren tweelingbroertje. En ook al is onze kale getatoeëerde vriend inmiddels bijna 73, hij klinkt op de plaat nog fantastisch. Daar maak ik een hele diepe buiging voor. ‘Outlaws’ kent overigens wel drie extra tracks (die allen uit de beginperiode stammen maar op andere albums al eerder gereleased werden): ‘Sweet Love’, ‘Rosetta’ en ‘Snow Queen’.

Maar toch zal ik, als ik ineens zin krijg in ‘Nice Boys (Don’t Play Rock ‘n’ Roll)’, ‘Stuck On You’ of ‘Rock ‘n’ Roll Outlaw’ het debuut uit 1978 gaan beluisteren in plaats van deze nieuwe versie van het album. Wat dat betreft is ‘Outlaws’ voor mij een overbodige release.