Het zou in jouw situatie logisch zijn om hulp in te roepen, maar je hebt wederom alles zelf gedaan. Waarom?
Hulp inroepen zou de zaak alleen nog maar meer vertragen, want dan moet ik iedereen gaan vertellen wat ik wil. Dat is erg lastig, want ik weet zelf wat ik in detail wil horen en wat dat betreft kan ik ook behoorlijk eigenwijs zijn. Iedereen is ook erg druk, dus het is sowieso moeilijk om dan de juiste mensen op de juiste tijd bij elkaar te krijgen. Eigenlijk heb ik het altijd alleen gedaan en dat proces is me tot op heden altijd erg goed bevallen. Zelfs met mijn beperkte zicht denk ik dat dit voor mij gewoon de juiste werkwijze is en blijft.

Zoals gewoonlijk is het album erg gevarieerd. Ben je hier bewust naar op zoek of gebeurt dat natuurlijk tijdens het schrijfproces?
Dat is bij mij zeker een natuurlijk proces. Toen mijn gezichtsvermogen begon af te nemen, was ik erg kwaad op iedereen en wilde ik de nieuwe plaat ‘Blind Fury’ noemen naar de film uit de jaren tachtig met Rutger Hauer. Ik speelde toen met het idee om een pure metal plaat te gaan maken, maar omdat ik nu eenmaal geen echte metal zanger ben, moet het allemaal wel een stuk melodieuzer klinken. Het zou dus te geforceerd klinken als ik een pure metal plaat zou moeten gaan maken. Als iets niet natuurlijk voelt, moet je het gewoon niet doen en dus ben ik toen ook van dat idee afgestapt. Iets geforceerd doen past niet bij mij en daarom volg ik gewoon mijn gevoel.

Hoe is het idee ontstaan voor het prachtige artwork?
Ik had hier wel bepaalde ideeën voor en samen met Marlies ben ik toen wat op internet gaan zoeken. Ik had een keer een clip van Prince gezien waarin hij een erg futuristisch vleugel had die er erg mooi uitzag en daar wilde ik wel wat mee gaan doen. Toen ik ‘Embrace The Unknown’ schreef zag ik mezelf met een gitaar op die piano zitten en met dat idee zijn we toen verder gegaan. Uiteindelijk heeft dat geleid tot dit artwork, wat mijns inziens erg goed gelukt is en waar ik dan ook erg blij mee ben.

Jouw grootste succes is natuurlijk ‘Over And Over Again’ geweest. In hoeverre ben je nu nog steeds op zoek naar single-succes?
Daar ben ik eigenlijk helemaal niet meer naar op zoek. Mijn muziekstijl is vandaag de dag bijna niet meer te horen op radio en TV en het is gewoon erg moeilijk om te “scoren” als je niet bij de grote labels onder contract staat. Ik heb jarenlang altijd wel de hoop gehad om bij de release van een nieuwe plaat weer een succesvolle single op de markt te brengen, maar dat is gewoon erg moeilijk tegenwoordig en dus heb ik dat idee compleet laten varen. Mijn huidige doelstelling is om een plaat te maken waar ik zelf helemaal achter sta, meer kan ik niet doen.

Op welke nummers van de nieuwe plaat ben je het meest trots en waarom?
Dan moet ik toch ‘Break The Chain’ noemen omdat dat echt als een overwinning voelde en omdat dit het eerste nummer was wat ik voor de nieuwe plaat schreef. En natuurlijk ‘Embrace The Unknown’ omdat dit voor mezelf zo’n diepgaande betekenis heeft. Voor mij is dit nummer één van de mooiste ballads die ik ooit geschreven heb (en daar kunnen we het alleen maar mee eens zijn – Sjak). En ik wil ook ‘Don’t Give Up On A Miracle’ benoemen vanwege zijn positieve boodschap.

Jullie hebben een release-show gedaan in de Boerderij in Zoetermeer. Hoe was dat?
We speelden dik twee uur, maar die tijd was zo voorbij omdat we zoveel variatie in de setlist hadden aangebracht. Het ging echt alle kanten op en dat werd echt op een erg positieve manier door het publiek opgepakt. Ook de plaat heeft eigenlijk alleen maar positieve kritieken opgeleverd, dus ik ben een tevreden mens.

De geest van Queen is zoals altijd erg prominent aanwezig in je muziek. Ben je ook nog actief met je Queen-tribute band of staat dat op een lager pitje nu?
Nee, daar zijn we zeker nog erg actief mee want daar spelen we vaker live mee dan met Valentine. Queen is natuurlijk nog steeds mijn passie en het blijft gewoon een belevenis om hun muziek voor een volle zaak te spelen.

Je hebt erg veel steun en support van je vrouw Marlies. Hoe belangrijk is zij voor je en heeft zij nog eigen muzikale plannen in de toekomst? Wellicht Aniday weer tot leven roepen?
Marlies is natuurlijk erg belangrijk voor me, daar zij al het regelwerk voor haar rekening neemt. Het is de afgelopen periode natuurlijk erg druk geweest rondom de release van ‘Embrace The Unknown’ en dat heeft wel erg veel gevergd van haar. Als het weer wat rustiger wordt, gaan we weer wat leuke dingen doen. Zo zijn we al een hele tijd bezig met een cover-EP die nog steeds afgerond moet worden en ik heb nog een aantal nummers liggen die zij in kan zingen voor een tweede solo- of Aniday-album.

Je hebt een behoorlijk imposantie muzikale carrière opgebouwd met de nodige prima platen. Wat zijn voor jou persoonlijk de belangrijkste hoogtepunten hierin?
Natuurlijk het succes met ‘Over And Over Again’, want daar is alles eigenlijk mee begonnen. Daarnaast moet ik de Brian May-support noemen en de optredens die we in Japan hebben gedaan. Maar ook de optredens die we nu met Valentine doen hebben een speciale betekenis vanwege de warme ontvangst die we nog steeds krijgen.

Wat is het ambitieniveau dat jij nog hebt naar de toekomst toe? Zijn er nog bepaalde dromen die je wil najagen of doelen die je wil verwezenlijken?
Het zou mooi zijn als we wat meer en wellicht ook wat grotere shows kunnen doen. Dat is uiteindelijk waar je het als band voor doet. Verder ben ik realist genoeg om niet te veel ambities te hebben, want in de huidige muziekscene is het gewoon erg moeilijk om boven het maaiveld uit te steken. Meer spelen en mooie nummers blijven schrijven zijn en blijven voor mij de belangrijkste doelen die ik voor mezelf gesteld heb.