Luister je steeds weer naar dezelfde platen die dateren uit begin jaren tachtig, toen NWOBHM aan een opmars bezig was en bands als Judas Priest, Krokus, Iron Maiden en Saxon van schier onbekend naar helden evolueerden? Dan heeft Napalm Records – altijd bij de pinken om potentieel te ontdekken – een veelbelovende band getekend. Roadwolf is de naam en het zijn vier jonge gasten uit Oostenrijk. Eerder brachten ze een hele reeks singles uit, in 2021 het debuutalbum ‘Unchain The Wolf’. Ze zijn nu klaar met album nummer 2 ‘Midnight Lightning’.

En of ze deze wolf ontketend hebben! Vanaf de eerste tonen van opener ‘On The Run’ stappen we in een teletijdmachine en zeggen bye aan alle moderne fratsen. Hier staan vier warmhartige wezens met een instrument en ze gaan erop tekeer zonder al te veel poespas om pas drie kwartier later ons met een nieuw fris gevoel achter te laten. Want dit mag dan klassieker dan classic heavy metal zijn, het is puike metal met een schitterende zanger die ons aan Krokus en het vrij onbekende Trance van weleer doet denken.

Elke song is voorzien van excellent gitaarwerk boordevol vurige solo’s van Valentin Strasser en hij doet dit allemaal in zijn uppie. Het mediumtempo titelnummer leunt meer aan bij hard rock van de vlotte soort. Want catchy, dat zijn de songs ook. We krijgen een ‘evil’ gevoel bij ‘Mark Of The Devil’ dat charmeert met ruwere verhalende zang en een opvallend trage gitaarsolo. Wat doet dit deugd om een album te beluisteren dat minder hectisch of superveelgelaagd is. Hier blijft men bij de essentie van vier muzikanten en dat geldt ook voor de hoger gezongen single ‘She’s Supernatural’. Halverwege heeft Roadwolf een verrassing voor ons in petto, want het jachtige, uptempo rockende ‘High Under Pressure’ wordt opgesmukt met enkele saxofoonsolo’s van gastmuzikant Herbert Könighofer. Het intens galopperende ‘Sons Of The Golden Horde’ doet sterk aan Iron Maiden denken, het heeft als enige een historisch thema. Als je de zangkunsten van Franz Bauer (ja, echt) wil beoordelen, dan luister je maar eens naar het lachen, gieren en brullen in ‘Running Out Of Time’ of je verdiept je in de hoge lange gil met echo in ‘Don’t Deliver Us From Evil’.Ja, de teksten zijn niet vrij van enige clichés, maar wie maalt daar om? We betrappen onszelf erop na afloop met een grijns van oor tot oor te zitten en dan stellen we dat deze entertainers geslaagd zijn in hun opzet. Trouwens, zelfs de ballade die niet mag ontbreken, staat er ook op. Als afsluiter krijgen we eën pianoballade (zonder gitaarsolo, let op!) met als titel ‘Isolated Hearts over de eenzaamheid van geliefden in tijden van oorlog. Piano wordt gespeeld door gastmuzikant Harald Gneist. Deze jongens brengen de sfeer erin, ga ze zeker zien als je de kans krijgt, want dit is pure classic heavy metal met af en toe een knipoog naar hard rock. Zuiver op de graat en makkelijk te verteren!