Raven – Metal City
Steamhammer/SPV
Release datum: 18 september 2020
“De wereld gaat Raven met dit album niet meer veroveren. Dat had dertig jaar eerder moeten gebeuren, maar ik neem mijn pet diep af voor dit trio dat, na zoveel verschillende tegenvallers in hun loopbaan, zo’n puik album aflevert!”
Erik Boter I 04 september 2020
Met de toevoeging van Mike Heller op drums drie jaar terug kreeg Raven een spreekwoordelijke trap onder de kont. Dat was goed te zien en vooral te horen tijdens hun onwijs energieke optreden in Utrecht (2018) als support van Saxon en ook op het live album ‘Screaming Murder Death From Above: Live in Aalborg’ van vorig jaar.
‘Metal City’ is inmiddels het veertiende album van Raven, het derde sinds de wedergeboorte van 2009 en het eerste studio album met Heller op drums. Het hoesontwerp van het album vind ik geniaal. We zien de band als helden van een comicbook afgebeeld met nou eens niet een zwarte achtergrond maar een knalgele. Alleen daardoor al gaat het album opvallen in de platenbakken, slim gedaan!
‘The Power’ opent geweldig en in typische Raven stijl: keiharde en snelle rock ‘n roll met in het midden een leadgitaar en leadbas duel van de broertjes Gallagher (John op bas en zang, Mark op gitaar). Op de derde track ‘Human Race’ (overigens een prima nummer) hebben de broers het nieuwe bandlid naar mijn smaak iets te veel ruimte gegeven: blastbeats (of iets wat er voor moet doorgaan) op een Raven track is mij iets teveel van het goede. De titeltrack ‘Metal City’ is qua tempo wat rustiger dan de rest van het materiaal en klinkt door de toevoeging van koortjes prettig in het gehoor. ‘Battlescarred’ is de meezinger van de plaat en met ‘Motorheadin’‘ bevat het album ook een ode aan Lemmy en Motörhead. Ook zonder de titel van het nummer had je dat als luisteraar al geraden, want Raven komt met dit nummer akelig dicht in de buurt van hun Engelse vrienden. Luister maar eens naar het drumintro.
De productie van de band zelf is dik in orde. Na zoveel jaren weten de broeders Gallagher zelf het beste hoe de groep moet klinken. Dat producer Michael Wagner als technicus betrokken was bij de totstandkoming van het album zal ook best geholpen hebben. De wereld gaat Raven met dit album niet meer veroveren. Dat had dertig jaar eerder moeten gebeuren, maar ik neem mijn pet diep af voor dit trio dat, na zoveel verschillende tegenvallers in hun loopbaan, zo’n puik album aflevert!