Er wordt opvallend veel materiaal van het nieuwe album gespeeld. Maar liefst acht van de elf songs komen voorbij vanavond. Ze worden afgewisseld met nummers van vooral de eerste drie albums, met daartussen enkele verrassende keuzes als ‘Heirate Mich’ en ‘Sehnsucht’. ‘Reise Reise’ en ‘Liebe Ist Für Alle Da’, de twee albums waarop de Duitsers zich vanuit muzikaal oogpunt op hun meest avontuurlijk toonden, komen er met respectievelijk twee (‘Ohne Dich’ en ‘Mein Teil’ waarbij zanger Till Lindemann toetsenist Flake met steeds groter wordende vlammenwerpers in brand probeert te zetten) en één (‘Pussy’) nummers relatief bekaaid vanaf. Live wordt eigenlijk ook meteen duidelijk dat dit een hele logische zet is, want de nieuwe nummers gaan uitstekend samen met het hele vroege werk, juist omdat de nadruk weer wat meer ligt op simpele, pompende ritmes. Dat de songs ritmisch wat eenvoudiger zijn, wil overigens niet zeggen dat het maar simpele liedjes zijn, want songs als ‘Deutschland’ (dat volgt op een grappig intermezzo waarbij gitarist Richard Kruspe het publiek vanaf een lift op het podium als een DJ aanmoedigt en een viertal dansers een routine uitvoert die sterk aan Krafwerk doet denken), ‘Radio’, ‘Zeig Dich’ en het venijnige ‘Puppe’ (waarbij een gigantische metalen kinderwagen in de fik gaat) zitten verdomd goed in elkaar. De songs zijn zelfs zo catchy dat het vaak lijkt alsof ze al jaren in de set zitten.

Muzikaal gezien valt er geen speld tussen Rammstein te krijgen. Till Lindemann lijkt echter net niet helemaal lekker bij stem te zijn. Technisch gezien zingt hij beter en veelzijdiger dan ooit, maar de lange shows lijken toch wel zijn tol te eisen, want bij sommige, veelal wat hogere, noten klinkt het net een beetje schor. Daarbij mag wel worden opgemerkt dat de man het live zonder uitgebreide achtergrondkoortjes of autotune doet, wat heel fijn is. Helemaal foutloos is het niet, maar de zang klinkt oprecht en krachtig. Wat wil je nog meer?

Oh ja, en er was vuur. Heel veel vuur. En meer. Tijdens het openingsnummer komt er zwarte rook uit de bovenkant van het podium en ruikt alles naar steenkool. Een kleine knipoog naar de DDR misschien? Verder explodeert en brandt er van alles. Vooral tijdens ‘Du Hast’ en ‘Sonne’ staat de hele Kuip zowat in brand. Niet alleen vanaf het podium buldert het vuur, maar ook vanuit een tweetal torens midden op het veld. De warmte is overal voelbaar. Daarna eindigt de reguliere set, na het al eerder genoemde ‘Ohne Dich’, vrij abrupt. Maar goed, er is nog veel tijd voor een toegift. De verbazing is groot als de bandleden zich plotseling in het publiek mengen en, uiteraard onder begeleiding van een legertje beveiligers, naar het kleine middenpodium lopen. Daar zingen ze, onder begeleiding van Duo Jatekok, een zeer ingetogen versie van ‘Engel’. Aanstekers en telefoonlampjes gaan aan en er wordt volop meegezongen tijdens dit relatief intieme moment van een band die nou niet echt bekend staat om interactie met het publiek. Vervolgens wordt de band, minus Lindemann, in opblaasbootjes over de hoofden van het publiek terug naar het hoofdpodium geleid en gaat het gas er weer op met ‘Ausländer’, ‘Du Riechst So Gut’ en ‘Pussy’. Tijdens dat laatste nummer worden de voorste rijen natuurlijk even flink besproeid met wit schuim uit een door de zanger bereden…  ehm…  vleeskanon.

De band is op dan moment al ruim twee uur bezig, maar er is zowaar ruimte voor nog een tweede toegift, die begint met ‘Rammstein’. Heerlijk om dat nummer weer eens live te horen! De onheilspellende verlichting tijdens het intro zorgt voor een geweldige sfeer, en als het nummer eenmaal losbarst, blijkt dat Rammstein er nòg een schepje bovenop kan doen. Het vuur komt nu niet alleen uit de bovenkant van het podium en uit de torens. Welnee, drie van de bandleden hebben nu vlammenwerpers om hun lichamen gebonden, waarbij met name de negen enorme steekvlammen uit Lindemann’s jetpack-achtige rugzak opvallen. ‘Ich Will’ is de logische afsluiter. Daarna wordt de band met de lift naar de bovenkant van het podium getransporteerd. Nog een explosie en het is voorbij.

Rammstein. Je houdt ervan, of niet. Hoe dan ook, aan de grootsheid van hun shows valt niets af te dingen. Licht, geluid, theater en vuur(werk) worden gecombineerd tot een spektabel waar simpelweg niemand tegenop kan. Tegelijkertijd stond Kiss in de Ziggodome vanavond. Men zou kunnen stellen dat Rammstein qua showelement veel aan deze band te danken heeft gehad. Anderzijds, als je mij voor de keuze zou stellen tussen het enorme spektakel van Rammstein of om een show bij te wonen van oude mannen in make-up die al dan niet staan te playbacken, dan wist ik het wel!