Punkdag Lokerse Feesten 2019 – Lokeren (België) – 6 augustus 2019
“Net zoals vorig jaar bij de Dropkick Murphys stond nu ook het plein helemaal vol en werd de bekende hits van voor tot helemaal achteraan meegezongen en meegebruld. “
Lokeren leeft af en toe nog wel eens en dat is vooral het geval tijdens de tiendaagse Lokerse feesten, waarbij de organisatie er telkens weer in slaagt om tien dagen lang elke dag iets anders neer te zetten, wat een zeer gevarieerd festival oplevert. Na de introductie van een vaste metal dag startte de organisatie drie jaar geleden ook met een punkdag. Wat hebben die beide dagen gemeen? Het plein is die dagen helemaal gevuld en de sfeer is er optimaal. Vorig jaar waren de Dropkick Murphys de afsluiter van de punk dag en daar zal nog tientallen jaren over gesproken worden. Het was dan ook niet zo eenvoudig dus om hetzelfde niveau terug te halen, maar dit jaar zijn ze daar met legendarische bands als Heideroosjes en The Offspring zeker in geslaagd.
09/08/19 I Tekst: Koen de Waele I Foto’s: Lokerse Feesten
The Ramones voorstellen op een punk (rock) festival lijkt me zowat compleet nutteloos. Misschien is het wellicht wel leuk om te weten dat Marky Ramone geboren werd als Marc Bell. Nadat Tommy Ramone in 1978 The Ramones verliet, nam Marc zijn plaats over voor enkele jaren. Nog wat later kwam hij weer terug bij de band tot ze er in 1996 officieel met stopten. Ook zat Marky nog vijf jaar achter de drumkit bij The Misfits. Als er dus een iemand de gigantische erfenis van The Ramones mag spelen, is het wel Marky Ramone’s Blitzkrieg. Om stipt 19.00 uur gingen ze van start om op veertig minuten tijd iets meer als twintig Ramones klassiekers te spelen. De band bestond uit vier oudgedienden van de punk scene die duidelijk hun sporen al verdiend hadden en waren perfect op elkaar ingespeeld. Nergens kwamen er bindteksten aan te pas, enkel de welbekende “1-2-3-4”. Marky zelf hield vanop zijn drumstel alles nauwlettend in het oog. Fysiek had hij wat weg van een Keith Richards, maar wat een strak drumspel en zonder een seconde te pauzeren. Het publiek was al gauw helemaal mee en afsluiter ‘Blitzkrieg Bop’ zorgde voor een eerste hoogtepunt van de dag. Frank Sinatra’s ‘My Way’ als outro kwam dan ook verrassend vroeg.
Iets helemaal anders was het Britse The Damned. Deze punkers introduceerden destijds een dosis gothic in hun muziek, waarbij het typische opzwepende van punkrock ietwat ontbreekt. Hoewel je genoeg de ogen de kost kon geven want wat een outfits hadden deze mannen. Eentje leek zelfs op het Find Wally figuurtje. Toen de bigband intro afgelopen was, was de band maar al te trots om te zeggen dat ze hun veertigste verjaardag vierden. Toch bleef het allemaal wat kalmer voor het podium, behalve bij de afsluiter ‘ça Plane Pour Moi’. Met deze Plastic Bertrand cover is het natuurlijk makkelijk scoren in de Lage Landen, maar het blijft een lekkere meezinger.
Heel wat anders was het met de Amerikanen van NOFX. Qua podium opbouw volstond een scheef hangend lelijk houten bord met de bandnaam op. Zanger/bassist Fat Mike kwam in een strak zwart jurkje het podium op en de intro bestond uit een vijf minuten durende flauwe grappen heen en weer schietend gesprek tussen Mike en gitarist Eric Melvin. Onderbroeken humor tot en met. Het duurde eventjes tot het optreden in gang schoot met hun easy listening punkrock, maar eens ze speelden, mocht het er zeker wezen waarbij hun twee grootste hits ‘Linoleum’ en ‘Kill All the White Man’ tot het laatst werden bewaard. Tussendoor mocht je gerust spreken van heel wat afwisseling tussen standaard punkrock en meer door ska gedomineerd werk met een dominante trompet in de hoofdrol.
Uiteraard wachtte iedereen de afsluiter The Offspring af. Om middernacht begonnen ze met een strakke show. Net zoals vorig jaar bij de Dropkick Murphys stond nu ook het plein helemaal vol en werd de bekende hits van voor tot helemaal achteraan meegezongen en meegebruld. Het was niet alleen zanger Dexter Holland die frontman is. Ook gitarist Kevin ‘Noodles’ Wasserman heeft een belangrijke rol in de band en neemt geregeld het woord. Halverwege de show was er zelfs tijd voor een cover van ‘Whole Lotta Rosie’ van AC/DC. Naar het einde toe kwamen uiteraard de grote meezingers. Op ‘The Kids Aren’t Alright’ kwam zelfs Fat Mike eventjes meedoen en stond hij met zijn kruis op enkele centimeters van drummer Pete Parada te spelen. Met het enorme catchy ‘Self Esteem’ kwam er jammer genoeg terug een eind aan de derde Lokerse punkdag. En die was terug helemaal geslaagd. Door het grote aantal aanwezigen (net niet uitverkocht) mag ook de organisatie van een succes spreken. Hopelijk wordt de trend van de punk (rock) dag nog veel jaren verdergezet.
Check de onderstaande socials voor meer informatie over de Lokerse Feesten.