Protector is tegenwoordig meer een Zweedse band dan een Duitse. Tussen 1987 en 1993 konden we de groep nog Oosterburen noemen; vanaf de doorstart in 2011 opereert zanger Martin Missy vanuit Zweden, zich daarbij geholpen door zijn bandmaten Michael Carlsson (gitaar), Mathias Johansson (bas) en Carl-Gustav Karlsson op drums.

‘Excessive Outburst Of Depravity’ is het vierde studioalbum na de wederopstanding, sinds 2013 ondersteund door platenmaatschappij High Roller Records, dat heilig in deze band gelooft. Dat is mijns inziens niet geheel onterecht. Protector maakt kwalitatief uitstekende thrash metal met (gelukkig) enige afwisseling in de tracks. De basis is nog steeds ouderwetse Duitse thrash, maar duidelijk hoorbaar zijn ook Scandinavische invloeden vanuit de death metal uit die contreien. Dan heb ik het vooral over de zang van Missy. Muzikaal gezien tapt de groep eerder uit de inspiratiekraan van de NWOBHM periode, vooral als het om bepaalde hooks en slaggitaarpartijen gaat.

De productie van deze excessieve uitbarsting van verdorvenheid is gortdroog wat de luisterbaarheid van snelle songs als ‘Perpetual Blood Oath’ en ‘Infinite Tyranny’ gelukkig op peil houdt. Nergens verzandt de productie in een brei van geluid en zelfs tijdens de supersnelle stukken blijven de instrumenten goed te volgen. Missy heeft een prettige stem voor de muziek die hij maakt en zijn stembanden zijn ook zodanig flexibel dat hij variatie aan weet te brengen in zijn zang. Dat Protector ook af en toe, heel voorzichtig, buiten de platgetreden paden probeert te gaan is lovenswaardig; in opener ‘Last Stand Hill’ is bijvoorbeeld een viool te horen. Het zijn de kleine extra dingetjes die zo’n plaat een stukje extra cachet geven, zelfs als het om snelle thrash metal gaat.

In een live setting zou ik de band graag willen zien met een extra gitarist. In de studio is het hebben van slechts één snarengeselaar natuurlijk prima op te vangen maar op het podium ben ik bang dat er gaten vallen als Carlsson gaat soleren.

‘Excessive Outburst Of Depravity’ is een (voor mij althans) verrassend goed album geworden. Warm aanbevolen!