De bands Pripjat en Hell:On, respectievelijk uit Duitsland en Oekraïne, hebben een split-EP uitgebracht met de titel ‘A Glimpse Beyond’. Dit zou kunnen betekenen dat de muziek die we te horen krijgen een voorbode kan zijn van de nieuwe albums die de bands aan het voorbereiden zijn.

In het geval van Pripjat, die hier met vier songs en een intro zijn vertegenwoordigd, betekent dit een grote stap voorwaarts. De twee albums die Pripjat hiervoor heeft uitgebracht leunden sterk op de jaren tachtig en waren vooral een eerbetoon aan de helden uit die tijd, zoals Tankard en Exodus. Het tweede album bood al een beetje eigen gezicht, maar de songs die ze hier laten horen zijn nog een stuk volwassener. Meer variatie in de songs en minder gebaseerd op snelheid, maar ook aandacht voor dynamiek en melodie. Zowel ‘Birth Control’ als ‘…Beyond’ zijn ook langer en overschrijden de zes minuten en bieden dus de ruimte voor een bredere benadering van thrash metal en ze vervelen ook geen seconde. Nog steeds aandacht voor een vette riff, maar op een of andere manier lijkt het nu of alle instrumenten nu dezelfde kant opspelen, het klinkt als een band met een doel en een missie en dat is een doorbraak naar een breder publiek met meer volwassen songs. Als een  volledig album volstaat met songs als deze, dan is die doorbraak aanstaande.

Hell:On is voor mij een onbekende band. Zij spelen een meer death georiënteerde vorm van thrash metal en hebben een rauwer geluid, maar het klinkt ook hier als een klok. De zang is meer richting grunt, maar die mist zijn doel niet. De zang valt lekker in de muziek en biedt een zeker luistergenot naast de vette riffs die aan elkaar worden geregen. ‘Spreading Chaos’ biedt naast de vette riff ook een aantal solo’s die bij Slayer niet zouden misstaan. ‘Ashes Of The Gods’ heeft een oosters tintje en begint ook een stuk langzamer dan de andere songs en houdt de rem er een beetje op om meer impact te genereren, maar de algehele toon van het nummer is een beetje saai. ‘B.S.B.’ is het laatste studionummer en ook hier is er dat oosterse tintje dat door de song heen vloeit. Meer aandacht voor een pakkende song en ze nemen de tijd voor een goede opbouw, een toppertje. Het laatste nummer is een live uitvoering van ‘Satan’, een nummer waar de keyboards een iets te grote rol spelen, maar ook hier weet de band door een goede opbouw de juiste sfeer te pakken te krijgen. Een leuke split-EP, waarbij mijn lichte voorkur uitgaat naar Pripjat, maar dit is natuurlijk geen wedstrijd. Houd beide bands in de gaten, hun volgende volledige album kan wel eens een hele goede worden.