Eind vorig jaar nog brachten de godenzonen uit Griekenland ons hun eerste live album. En nu zijn ze klaar met hun vijfde studioalbum ‘Faith In Physics’, een album vol met pure en oprechte hardrock. We hebben het niet over de gemiddelde radio-rock, want dat stelt nooit veel voor, het is wel een stuk steviger en intenser dan dat. Zware rock is wat we gewend zijn van Planet Of Zeus en dit album is net even iets beter dan wat hiervoor kwam.

Maar waarom dan? Omdat je met ‘Faith In Physics’ echt het idee krijgt dat de band in hun element is, dat ze volledig weten wat hun ding is, dat omarmen en er vervolgens op een speelse manier weer iets moois van maken. Alles op dit album klinkt net iets spontaner en wilder dan voorheen. Net iets minder stadionrock en het heeft meer nummers, telkens vergezeld van een stonerige, schavende achtergrond, die op zichzelf ook heel fijn klinken.

Het ding is, deze muziek klinkt goed en lekker maar het is niks nieuws. En ik denk daar aan terwijl Slayer één van mijn favoriete bands is en weet je, Slayer is ook niet de meest progressieve band in hun genre. Ze doen waar ze heel goed in zijn en album X hoeft niet veel te verschillen van album G, want het is gewoon goed. Planet of Zeus is ook niet vernieuwend, maar ze doen waar ze goed in zijn: stevige, catchy rocktracks maken waar je lekker op uit je dak kunt gaan. Daarom is dit gewoon een prima album.