Het Zweedse Paranorm zag al in 2008 het levenslicht en ontstond door enkele middelbare scholieren met een gemeenschappelijke interesse. In 2011 en 2014 bracht de band al twee EP’s uit en nu is eindelijk de tijd rijp om een volwaardig debuut uit te brengen met de titel ‘Empyrean’ en direct goed voor een dikke vijfenvijftig minuten.

Voor een debuut is dit best een indrukwekkend album geworden. Paranorm speelt technisch hoogstaande thrash metal met heel wat progressieve invloeden. Nummers van rond de negen minuten zijn dan ook geen uitzondering. Door het vlotte samenspel van snel drumwerk met gezwinde riffs verveelt het nergens. Voortdurend is er een leadgitaar aanwezig met shreddend soleerwerk. Er is al eens een episch inslag te horen (The Immortal Generation) en er zijn enkele sfeervolle akoestische momenten, soms als intro en soms als break halverwege. Vooral titeltrack ‘Empyrean’ is het uitgangsbord met dat avontuurlijke gitaarwerk waardoor heel het album zo sterk klinkt. Het is juist eventjes wennen aan de ruwe zang van Markus Hiltunen die enerzijds wat onverenigbaar klinkt, want je zou denken dat bij zo een muzikale vlotheid eerder een zanger past die zijn weg vindt in de hoge noten. Maar als de gewenning er eenmaal is, ga je heel wat luisterplezier beleven.