Met een bandnaam als Occult Witches moet ik denken aan een band als Coven; stevige zeventigerjaren rock met een zangers. En inderdaad, dat is het precies. Heftig scheurende, maar ook gevoelig, ingetogen gitaren, bij vlagen van die ronddraaiende drums en bijna jazzy bas a la Ginger Baker en Jack Bruce, evenals freaky breaks of lichtelijk psychedelische passages en expressieve vocalen; ze zijn allemaal aanwezig.

De sologitaren zijn me zo nu en dan eigenlijk wat te tachtigerjaren schel, dit had iets warmer en dikker gemogen; zo het puntje van kritiek is er uit. Alle gekheid op een stokje, dit is heel erg lekker voor iemand als ik, die ook erg gecharmeerd is van seventiesbands als Led Zeppelin (die ze zelf als inspiratiebron vernoemen), maar ook eerder genoemde Coven of meer recent, bands als Electric Citizen, Ruby The Hatchet of Lucifer.

Liefhebbers van voorgenoemde bands kunnen deze plaat zeker eens proberen. Eigenlijk zijn alle nummers gewoon bijzonder goed, maar ik wil er een paar apart uitpikken. Na het korte intro, komt opener ‘Malice’ rustig en harmonieus kabbelend op stoom, en vervolgt zijn weg bijna metal-galopperend, met een paar pakkende hooks en enkele keren een korte terugkeer naar het rustiger themaatje. Ook de “valse stop” is leuk gevonden. ’Tumbling Through The Dark’ heeft een heel cathcy drive en een paar creatieve freaky break en overgangselementen, en bij ‘Faustian Bargain’ wordt er schitterend gevarieerd van kalm bluesy, plotseling excellerend naar een bijna benauwend gejaagd stuk, en weer terug naar de kabbelmodus. Vooral in de expressieve kabbelstukken kan dit mij aan bijvoorbeeld Blues Pills en ook Robin Trower doen denken; heerlijk! 

Een tijdje terug ben ik op YouTube een nummer genaamd ‘Morning Walk’ tegengekomen, welke jammer genoeg (bij mijn weten) niet op vinyl uit is; een heerlijk bluesy kippenvel werkstuk dat op hun eerste (alleen digitaal verkrijgbare?) album staat. Het toepasselijk getitelde stuk ‘Bluesman (Sunrise Cocaine)’ op dit nieuwste album komt (deels) in de langzamere passages ook wel in de buurt trouwens. Op één of andere manier moet ik ook even aan Alvin Lee en onze eigen Focus denken bij de afronding. Hoog tijd dat Black Throne een distributiepunt aan deze kant van het water krijgt; deze wil ik!