De Brazilianen van Nervochaos zijn altijd al harde werkers geweest. Zijn ze niet aan het opnemen, dan reizen ze wel rond voor één of andere tour. Net zoals bij zoveel andere bands kwam de lockdown heel hard aan. Zeker als je dan nog eens in Brazilië woont met destijds een president aan de macht die niet geloofde in corona met vele duizenden doden als gevolg. Hun tiende album ‘All Colors of Darkness’ was nog niet officieel uit en de band begon al met de opnames van een nieuw album. Gewoon omdat stil zitten onmogelijk was.  Je kon hun onmogelijk al een bende doetjes noemen maar met al die miserie zijn ze er nog eens extra hard tegenaan gegaan. Wie grotendeels verantwoordelijk is voor al die woede is de Amerikaanse zanger Brian Stone die er sinds 2020 bij is. Wat een lekkere gruntstem heeft die man. Het eerste nummer ‘Son Of Sin’ begint dan ook met een lange woeste schreeuw waarna een heus razendsnel en bruut gespeeld death metal festijn begint. Op het volgende ‘Chaos Prophets’ gaat dat zonder meer door. Het nummer bevat nog eens een extra punkgevoel waardoor het nog furieuzer dan normaal klinkt. ‘Kill For Pleasure’ begint een solo waar beide gitaren samen spelen en doet vaag denken aan Slayer. Het gaat er iets meer midtempo aan toe en bevat een uiterst meezingbaar en verstaanbaar refrein. Dat is ook maar voor eventjes want op het volgende ‘Taphephobia’ gaat men er al terug razendsnel vandoor. Over heel het nummer hoor je een opmerkelijk gitaarriedeltje dat eenvoudig lijkt maar wel zorgt voor een extra sfeer. Halverwege het album wordt de luisteraar een moment van rust gegund met een prachtig akoestisch stukje gitaar. Wat verder krijg je op ‘Ouroboros’ te horen wat zanger Brian allemaal kan. Zijn zanglijnen in het begin worden uitzonderlijk snel gezongen waarna hij overschakelt naar grommen, grunten en bijten door elkaar. Afsluiter is het korte ‘Weed Smoker’s Dream’, een ode aan marihuana.

Geen tierlantijntjes of experimenteel gedoe met cleane zangrefreinen zoals in het verleden wel eens het geval was. Nervochaos gaat nog harder tekeer dan gewoonlijk en levert hier één van hun betere albums af.