Heeft u wel eens gehoord van Parody Metal? Het schijnt een genre op zichzelf te zijn. In mijn geheugen is er maar één band die de vlag van de Parody Metal mag zwaaien: Spinal Tap. Maar ik ben al oud en inmiddels zijn er meer lollige bandjes die metal combineren met grappen en grollen. Nu is (heavy) muziek al iets heel persoonlijks als het om smaak gaat, laat staan gevoel voor humor. Het is daarom voor een reviewer niet gemakkelijk om een band uit dit genre te recenseren.

Eerst een stukje geschiedenis over de Italiaanse band Nanowar of Steel, want daar hebben we het over. De groep was voorheen bekend onder de naam Nanowar, inderdaad bedoeld als parodie op Manowar. De toevoeging “of Steel” volgde nadat landgenoten Rhapsody de naam na een rechtzaak moest veranderen in Rhapsody of Fire.  Beide Italiaanse groepen zijn overigens goed met elkaar bevriend met elkaar: de landgenoten speelden wat shows samen en speelden op elkaars albums. 

‘Italian Folk Metal’ is inmiddels album nummer zes. De eerste vier albums ‘Triumph of True Metal of Steel’, ‘Other bands play, Nanowar gay!’, ‘Into gay pride ride’ en ‘A knight at the opera’ kwamen uit in eigen beheer en laten zich qua thematiek raden; de vijfde langspeler ‘Stairway to Valhalla’ kwam uit via Napalm dat ook het nieuwe album zal releasen. Muzikaal kunnen de heren van alles aan want zoals de titel doet vermoeden, krijgen we op ‘Italian Folk Metal’ een potje, ehh.., Italiaanse Folk Metal te horen. Feestmuziek die het vooral op de grote zomerfestivals goed doet, getuige het succes op die festivals van bands als Korpiklaani en In Extremo, om maar wat te noemen.

De humor van ‘Italian Folk Metal’ is moeilijk te volgen omdat de nummers in het Italiaans worden gezongen. De groep richt zich hiermee dus vooral op de fans in hun eigen land wat op zich jammer is, omdat Nanowar of Steel ook veel fans heeft in Duitsland. Om die liefhebbers wat tegemoet te komen is er een Duitse versie van het nummer ‘La Maledizione di Capitan Findus’ als bonustrack toegevoegd aan het album (‘Der Fluch des Kapt’n Iglo’). Voor de rest is het vooral lachen om de bandfoto’s en om de namen van de bandleden: zanger Potowotominimak, bassist Gatto Panceri 666, gitarist Mohammed Abdul, drummer Uinona Raider en DJ Mr. Baffo.

Muzikaal is het allemaal helemaal niet gek wat ik hoor op dit album. Voor de liefhebbers van ruigere folkmetal is er zelfs genoeg te beleven. Het zijn voornamelijk vette meezingers vol met violen en snelle gitaar- en drumpartijen, meebrulbare refreinen die hier en daar worden opgesierd door rochelende grunts en ondersteunende riedels uit een accordeon (!). Een aparte vermelding is voor Mohammed Abdul, want de gitaarsolo’s zijn echt prima in orde. Met ‘Rosario’ bevat het album best een mooie gevoelige track en op ‘La Marcia su Piazza Grande’ horen we zelfs opera terug. Ook aan de afwisseling is dus gedacht.

Ze zijn dus niet gek, die mannen van Nanowar en prima spelen kunnen ze ook. Het humoraspect van dit album beoordeel ik niet door de taalbarrière. Muzikaal halen ze echter een dikke voldoende. Doe je berenvel om, gooi je vol met bier en laat je door deze band entertainen op een festival als je op vakantie bent in Italië. Geheid dat je een leuke avond hebt.