Uit de onherbergzame woestenijen van Roemenië komt Mourners, een band die eigenlijk herrezen is uit de as van het recentelijk opgesplitste Eye Of Solitude. En herrezen, daar kun je in dit geval achter zetten “als een feniks”. Niet omdat het zoveel pracht en luister heeft, het is vooral erg grijs en zwart, maar wel omdat hun debuutalbum, ‘Act I: Tragedies’ echt een mooi album is geworden.

Wat Mourners ons brengt in hun eerste Act is langzame funeral doom zoals we dat kennen van andere bands, bijvoorbeeld Evoken en Mournful Congregation. Uiteraard horen we Eye Of Solitude ook terug in deze nummers, maar omdat deze bands hetzelfde DNA hebben kan dat ook niet anders. Weinig beats per minute (hier en daar bij uitzondering een versnelling) en jammerende gitaarstrofe’s vormen de basis. Hieraan worden keyboards toegevoegd (met name orgel en piano), wat het geheel een groots en ruimtelijk gevoel geeft. De vocals zijn diep en duister en lijken van onderin de lichtloze kelders van de ziel te komen. Oftewel, alle ingrediënten voor meeslepende doom metal zijn aanwezig en worden volledig benut. Dit album krijgt een hoge score gewoon omdat alles klopt en het er in slaagt je het gevoel te geven dat je na een frisse wandeling over de mistige hei binnenkomt en een warme mantel over je schouders heenslaat. Dit is muziek waarin je je veilig kunt onderdompelen terwijl je jezelf ook een beetje verliest. Ik hoop niet dat we lang moeten wachten op ‘Act II’.